Almacita di desolato

Een mooi tragisch sprookje dat de mogelijkheid biedt er allerlei gebruiken en tradities in te verwerken, want dat is de bedoeling van Almacita di Desolato: een breed publiek kennis te laten nemen van volksverhalen, kostuums, cultuurgebruiken, het Curaçaose landschap en het Papiamento middels een filmdrama. Almacita di Desolato is een film over de strijd tussen creatieve en destructieve krachten, tussen goed en kwaad, tussen vruchtbaarheid en droogte. Alles speelt zich af op Curaçao, in het dorpje Desolato, rond de eeuwwisseling. Solem is een stomme vrouw die als priesteres over het spirituele welzijn van het dorp moet waken en contact met de goede geesten onderhoudt. Haar vruchtbaarheid wordt geofferd aan het algemeen welzijn: zij mag niet alleen in gezelschap van een man vertoeven. Maar de Alma Sola, het kwaad, ligt op de loer: wanneer zij met haar zegsman Ludo kruiden gaat zoeken, verleidt hij haar in de gedaante van een gewonde jongeman. Zij raakt zwanger en wordt verstoten. Na een visioen gaat zij naar Matriz de Piedat, het rijk van de Alma Sola, waar de geesten van de voorouders verblijven. Onderweg sterft haar dochter Almacita. Almacita di Desolato is de eerste Nederlandse speelfilm met als voertaal het Papiamento. De folklore en de lokale gebruiken zijn bijna even belangrijk als het verhaal, dat trouwens een sterk mythisch en bijna magisch karakter heeft. De thematiek ligt dicht bij die van De Rêoys vorige film Désirée: ook daar werd de protagoniste door een zwangerschap in een conflictsituatie gebracht. (vrij naar Persmap, De Volkskrant 31.1.1986 en Groene A'dammer 19.3.1986).
Felix De Rooy (°Curaçao) oogstte met deze film veel succes op het voorbije Filmfestival van Rotterdam. Maar ook Désirée (1984) werd o.m. op het hele Filmgebeuren fel opgemerkt.