A Short Film About Killing (Krótki film o zabijaniu)

Eén van de ontdekkingen van wijlen Huub Bals was de Poolse kineast Krzystof Kieslowski, die met de film Bez Konca een nieuw geluid in de Poolse cinema introduceerde na de teloorgang van Andrzej Wajda. Deze ontdekking bleek stand te houden met Przypadek (Het Toeval, zie elders) en wordt zonder meer geconsolideerd met deze huiveringwekkende film die kil en zonder enig franje het schijnbaar vanzelfsprekend verloop van een gruwelijke moord en een al even gruweliike berechting schetst. Krotki Film ... volgt drie personen: Yatzek, een jonge kerel die schijnbaar niet veel om handen heeft, een taxichauffeur die bijzonder veel tijd spendeert aan de schoonmaak van zijn voertuig en een kersverse advokaat, die zopas zijn laatste examen heeft afgelegd. Yatzek loopt met een wat verfrommelde foto van een klein meisje in communiejurkje een fotozaak binnen met de vraag of die uitvergroot kan worden. De taxichauffeur vervolgt onverstoord zijn weg en haast zich niet om klanten op te pikken. Ondertussen is Yatzek een koffiebar binnengestapt waar toevallig ook de jonge advokaat zit, in gesprek met zijn vriendinnetje. Yatzek drinkt zijn kopje koffie en gaat naar buiten. Daar roept hij de net voorbijkomende taxi. Die stopt. Yatzek laat hem de stad uitrijden en wurgt dan de chauffeur. Op het proces wordt hij ter dood veroordeeld. Het vurige pleidooi van de jonge advokaat heeft met mogen baten. Pas wanneer de voorbereidingen voor de ophanging beginnen vertelt Yatzek de toedracht van zijn misdaad ...
Kieslowski heeft hier een film gemaakt waarvan je kippevel krijgt. Schijnbaar niet gehinderd door enige betrokkenheid volgt hij Yatzeks weg naar de rivier waar die de chauffeur met een grote steen afmaakt. In Cannes werd deze scene op geshockeerde reacties onthaald . Het leven in Polen is blijkens deze film alles behalve gezellig: de grauwheid van de stad wordt visueel nog geaccentueerd door de inkleuring van het beeld en de mensen die haar bevolken zijn onvriendelijk tegenover elkaar. Ze laten elkaar gewoon stikken. In deze ongezellige sfeer van een kille en natte Oosteuropese stad bewegen zich de personages. We ervaren hen nauwelijks als personages - Kieslowski maakt identificatie onmogelijk en behandelt hen bijna als documentaire figuren. Met de terechtstelling bekruipt de toeschouwer het akelig gevoel van getuige te zijn van iets dat hij beter niet zou zien. (wp)