Wide Angle: Dream Scenario - Video-essays

Het onorthodoxe mysterie Nicolas Cage

En dan is er Nicolas Cage. Hij omarmt de affectatie van acteren: hij laat zich gewillig besmetten door het bedrog en stelt dan zijn aanstelleritis grotesk tentoon. Met aan doodsverachting grenzende abandon stort hij zich op elke rol, altijd weer balancerend tussen waangedrag en wangedrag.

In het pantheon van de schouwspelers heeft Cage een unieke plek voor zichzelf uitgehouwen. Met elke buitenissige vertolking doet hij opzichtig boete voor de bedrieglijkheid van zijn beroep. Zijn gekwelde gelaatsuitdrukkingen, zijn deerniswekkende dictie... Cage offert zichzelf op het altaar van de overdrijving, ter vergeving van het hele acteursgilde.

Het komt Nicolas Cage – zoals het een messias betaamt – zowel op adoratie als op hoon te staan. Zijn discipelen zweren bij zijn zelfbewuste geposeer. Zijn tegenstanders kijken vol ongeloof tegen zijn potsierlijke personages aan. Ook in de wereld van het video essay vind je die verschillende kampen.

Cage voor beginners

Nicolas Cage rondde al een tijd geleden de kaap van honderd films, dus kan het een uitdaging zijn om het overzicht te bewaren. Wil je je geheugen opfrissen, dan zijn onderstaande video essays een goed begin.

Zo is er Blow Up, een langlopende reeks video essays geproduceerd voor het kunstminnende televisiekanaal ARTE. Elke aflevering neemt een genre, onderwerp of filmmaker onder de loep. In C’est quoi Nicolas Cage? worstelt Luc Lagier met de excessen van Cage. Hij kiest daarom voor een uitgesponnen carrière overzicht, dat zowel constanten als veranderingen blootlegt.

Ook Luís Azevedo gaat in vogelvlucht door de filmografie van Cage in zijn video essay voor Little White Lies. De ingenieuze montage van The Transformation Of Nicolas Cage maakt gebruik van motieven zoals de oneïrische kwaliteit van veel Cage films (die slingeren tussen fantasie en nachtmerrie) en zijn onconventionele dansstijl. Azevedo puzzelt monologen van Cages personages samen tot een confessionele en metafilmische voice-over.

Geketend en gekooid

In La Divina Commedia deelt Dante de hel in negen kringen in. Hoe dieper de kring, hoe zwaarder de zondaars die er hun eeuwigheid slijten. De tweede kring is voorbehouden voor de “onmatigen”, overledenen die bij leven hun lusten niet konden beheersen. Een zonde die Cage op het lijf geschreven is: zijn vertolkingen vallen zelden op door matigheid.

Hoe ziet die tweede kring van het Inferno van Dante er precies uit? Misschien wel als een bioskooi. The Cage Cage is een online VR simulatie (die gewoon in je browser loopt) waarbij je als kijker in een virtuele kooi gevangengezet wordt. Op elk van de vier muren die je cel omzomen spelen fragmenten van Nicolas Cage films. Het resultaat is een claustrofobische galerie met wall-to-wall bekkentrekkerij. Lijzige quotes en geschreeuwde dialogen versmelten tot een helse kakofonie. Voor de makers van dit panoramische video essay is het maniërisme van Cage een marteling (die ze graag met de kijker delen).

Liefde, met voetnoten

“I love this scene,” zo begint Dayna McLeod haar videografische dissectie van een scène uit Wild at Heart. Maar die liefde komt met een voetnoot. Want in Wild at Heterosexuality klaagt ze de heteronormativiteit van de film van David Lynch aan. Het homofobe scheldwoord dat het personage van Nicolas Cage gebruikt, strijkt McLeod tegen de haren in. Zeker omdat de rest van de film bol staat van queer iconografie.

“And that is why Nic Cage is my favorite actor of all time,” zo eindigt Jacob T. Swinney zijn videografische apologie van Cage. In The Full Nic Cage verklaart hij zijn liefde voor de acteur maar ook hij plaatst daar kanttekeningen bij. Want zelfs een fan kan niet om het vele campy kijkvoer heen dat Cage de laatste twee decennia afleverde - films waarin de acteur zijn meest kolderieke duivels ontbond. Swinney weigert die films af te vallen: voor hem zijn ze een onmisbaar onderdeel van het onorthodoxe mysterie dat Cage is. Kijk, dat is echte liefde.