Jury's

De ster van de Gents-Caribische muzikante Charlotte Adigéry schittert aan het firmament van de internationale muziekscene. Dat doet ze met eigenwijze electropop samen gebracht met Bolis Popul, met wie ze het album Topical Dancer (2022) uitbracht, een bijtende, humoristische kritiek op racisme, seksisme en postkolonialisme vol glitterende beats. Aan het begin van haar carrière kreeg ze via Soulwax de kans om op de soundtrack te zingen van Felix Van Groeningens Belgica (2016).

Met films als Close, Girl, Small Things Like These, Rundskop, De Patrick en D’Ardennen drukte monteur Alain Dessauvage zijn stempel op een nieuwe generatie Belgische cinema. Regisseurs als Lukas Dhont, Tim Mielants en Michaël Roskam vonden in hem een creatieve partner die hun verhalen extra nuance meegeeft. Dessauvages gevoel voor ritme en intieme emoties op het scherm maken hem een bepalende kracht in de Belgische filmindustrie.

Denise Fernandes werd geboren in Lissabon uit Kaapverdische ouders en groeide op in Zwitserland. Haar regiedebuut, Hanami (2024), leverde haar de prijs voor Best Emerging Director op in Locarno én een plek in de competitie van FFG. Met haar tedere, poëtische stijl en Kaapverdische ziel, die al zichtbaar was in haar kortfilms, is ze een talent om in de gaten te houden.

Als kind van de Guyanese en West-Indische diaspora in Frankrijk verdiept filmmaker Maxime Jean Baptiste zich in de complexiteit van de westerse koloniale geschiedenis door te onderzoeken hoe oude trauma’s doorleven in het heden. Zijn audiovisuele en performancewerk richt zich op archieven en vormen van re-enactment als perspectief voor het ontwikkelen van een levende, belichaamde herinnering. Met zijn langspeeldebuut Kouté vwa won hij meteen twee prijzen op het festival van Locarno.

Theresa Russell was in de jaren ‘80 en ‘90 een opvallende figuur die wedijverde met de grootste Hollywoodactrices. Naast straffe vertolkingen in Black Widow (1947) en Whore (1991) is ze vooral geroemd om haar complexe en kwetsbare rollen in de films van Nicolas Roeg met wie ze zes films draaide. Ook in de jaren 2000 bleef ze acteren, voornamelijk in tv-series en onafhankelijke films.

De Zwitserse regisseur-scenarist Ramon Zürcher maakt samen films met zijn tweelingbroer Silvan. Hun debuut Das merkwürdige Kätzchen (2013) werd een festivalhit, gevolgd door Das Mädchen und die Spinne en The Sparrow in the Chimney, die hen nog meer prijzen opleverden. Zürchers cinema zit vol onderhuidse spanningen, zorgvuldig georkestreerd in een precieze beeldtaal.

Van kortfilms en docu’s tot video-installaties en theater; het werk van de Nederlandse visual artist Douwe Dijkstra, die afstudeerde aan de ArtEZ University of the Arts, is een speelse mix van video, animatie en VFX die humor combineert met sociaal engagement. In 2022 won Dijkstra op FFG de International Short Film Competition met Buurman Abdi.

Met zijn gevoelige films bouwt de Litouwse regisseur Vytautas Katkus aan een fascinerend, visueel distinctief oeuvre over familie en verbinding. Op FFG2019 won hij met Community Gardens de prijs voor Best International Short; drie jaar later kreeg hij een Special Mention voor zijn kortfilm Cherries. Zijn langspeeldebuut The Visitor speelt in Official Selection en borduurt verder op de stille kracht van zijn kortfilms.

Met een diploma kunstgeschiedenis op zak studeerde de Brugse Anne Verbeure achtereenvolgens aan het RITCS en aan KASK (animatie). Haar afstudeerfilm Rode Reus (2021) gooide hoge ogen, won de VAF Wildcard en werd vertoond op talloze internationale filmfestivals. Verbeures eerste professionele kortfilm De Gouden Ezel (2024) toonde opnieuw dat haar herkenbare tekenstijl kan leiden tot gevoelige, fantasierijke animatiefilms.