Regisseur Ettore Scola overleden
Scola maakte dankbaar gebruik van dit uniek genre om zijn land en zijn generatie kritisch en spottend te belichten. Zo maakte hij met' Brutti, Sporchi e cattivi' (1976) een venijnige tragikomedie over het Italiaanse subproletariaat, met als hallucinant decor een Romeinse bidonville. Scola kreeg als uitgesproken communist heel wat kritiek over zich uitgestort omdat hij zijn armoezaaiers (onder wie de toen zeer populaire komiek Nino Manfredi) op een ronduit monsterachtige manier afschilderde. De regisseur beet van zich af door te stellen dat mensen die in dergelijke mensonterende omstandigheden moeten leven, alleen maar brutaal (brutti), vuil (sporchi) en boosaardig (cattivi) kunnen zijn.
Zijn bekendste film, 'Una Giornata Particulare' (1977) is nochtans geen komedie maar een pakkend melodrama over de liason tussen de twee mensen die achtergebleven zijn in hun grijze huurkazerne terwijl alle andere bewoners een historische gebeurtenis bijwonen: het bezoek van Hitler aan Mussolini op 8 mei 1938. Een huissloof die onder het juk leeft van haar brutale macho-echtgenoot en een homoseksueel die ‘s avonds naar een werkkamp op Sardinë zal gedeporteerd worden, zijn de enigen die geen enkele reden hebben om de triomfantelijke militaire parade bij te wonen. Scola toont fijntjes de beïnvloeding van de fascistische ideologie op het dagelijkse leven via de propaganda die onophoudelijk uit de radio schalt.
Scola werkte in veel films met de allergrootste Italiaanse sterren en in 'Una Giornata Particulare' spelen Sophia Loren en Marcello Mastroianni misschien wel de beste rollen uit hun immense carrière.
Een andere opmerkelijke film is het kostuumdrama 'La Nuit de Varennes' (1982) waarin een stel kleurrijke personages zich op een warme junidag in 1791 in dezelfde koets bevinden; slechts enkelen onder hen weten dat het rijtuig dat enkele uren voorsprong op ze heeft, een vluchtende Lodewijk XVI en zijn familie naar Varennes voert. Samen met het gevarieerde gezelschap dat de Geschiedenis achterna holt, zijn we getuige van de laatste stuiptrekkingen van het Ancien Régime en de dageraad van een nieuwe wereld. Scola wist voor deze droefgeestige historische bespiegeling een ongelofelijke cast te verzamelen: Jean-Louis Barrault, Marcello Mastroianni, Hanna Schygulla, Harvey Keitel, Jean-Claude Brialy, Jean-Louis Trintignant, Laura Betti, Andrea Ferreol.
Andere belangrijke titels in zijn filmografie zijn 'C’eravamo tanto amati' (1974) en 'La Terrazza' (1980), twee bittere komedies waarin hij de desillusies en compromissen schetst van zijn idealistische generatie; 'Passione d’amore' (1981); 'Le Bal' (1983); 'La famiglia' (1987); 'Splendor' (1989); 'La Cena' (1998). Voor deze laatste film was Scola ook te gast op Film Fest Gent.