One Shot Cinema: 10.000 Km

Patrick Duynslaegher:

Je zou 10.000 Km best een conceptuele film kunnen noemen, maar dan zonder de kille, afstandelijke bijbetekenis die deze term vaak suggereert. Deze Spaanse film is integendeel heel warm en sexy, met dank aan de twee acteurs (de enige personages die we in de film te zien krijgen) die ons diep weet te ontroeren met deze ontleding van een uitdovende long distance relatie in het digitale tijdperk.

Puur cinematografisch is deze eerste film in een nieuw seizoen van One Shot Cinema een heuse krachttoer waarin debuterende regisseur Carlos Marques-Marcet een brio demonstreert dat nooit gratuit of louter formalistisch is, maar helemaal verweven zit in het verhaal dat hij wil vertellen.

Alex (Natalia Tena) en Sergi (David Verdaguer) vormen een verliefd stel uit Barcelona; hij is een leraar, zij een artistieke begaafde jonge vrouw die omdat ze als fotografe niet aan de bak komt om den brode Engelse les geeft. In de openingsscène zien we hen vrijen, stoeien, praten over hun kinderwens nu ze al zeven jaar de lakens delen. Hun sterk emotionele en erotische band knalt zo van het doek.

Betovering die plotseling wordt verbroken met het onverwachte nieuws dat Alex een beurs krijgt om één jaar in Los Angeles te resideren. Bij het ontbijt blijkt dat Sergi het hier heel moeilijk mee heeft, maar besluiten ze toch dat Alex deze buitenkans niet mag laten voorbijgaan.

Daarop volgt een briljante observatie van een lange afstandsrelatie in het digitale tijdperk. De gescheiden geliefden beschikken over een heel communicatie arsenaal om de afstand van 10.000 te overbruggen, maar uiteindelijk blijken hun contacten in de online space niet opgewassen tegen het gemis, de frustratie, de eenzaamheid de onzekerheid over wat de partner aan de andere kant van de oceaan uitvreet.

Wat de film zo sterk maakt is hoe de regisseur filmisch gestalte geeft aan hun afbrokkelende relatie en hij daarvoor radicaal twee uitersten inzake mise-en-scène en montage tegen elkaar uitspeelt.
De eerste scène is gevat in één lang sequentie-shot van twintig minuten waarin de camera het stel volgt in bed, in de badkamer, in de keuken en tijdens de pijnlijke discussie die volgt op de e-mail die hun leven zal veranderen. Dat ene lang aangehouden shot vat perfect wat de twee voor elkaar betekenen. Dat ze alles delen wordt nog versterkt door het feit dat ze zich in deze lange intro ook in het zelfde beeldkader bewegen en dat er nooit een shot-wisseling is die ze tegenover elkaar plaatst.
Van die scène in het appartement in Barcelona, snijdt Marques-Marcet bruusk naar de knalwitte flat in Los Angeles waar Alex is ingetrokken. De hoofdbrok van de film wordt volledig ingevuld met de diverse manieren waarop Alex en Sergi vanuit verschillende continenten met elkaar communiceren. En daarvoor hebben ze heel wat middelen voorhanden. Ze proberen hun hartstochtelijke relatie in stand te houden via videoconferencing, Skype, Facebook, gedeelde Google Street View verkenningen, Youtube, emailverkeer. Ze wagen zich aan webcamseks en Alex helpt Sergi zelfs bij het koken.

Tegenover de lange plan-séquence waarin de soepele camera hun op een zeer natuurlijke en ongedwongen wijze volgt en de gekozen filmstijl de permanentie van hun relatie lijkt te bevestigen, krijgen we nu een vertelling waarin alles gefragmenteerd, ontdubbeld en versplinterd wordt. De basis van de mise-en-scène is nu volledig geënt op de montage; hun webcam gesprekken worden gevat in de klassieke opname/tegenopname dynamiek. Ze delen niet langer hetzelfde beeld en zijn alleen maar virtueel aanwezig. Marquet-Marcet, van opleiding een cutter, maakt hier tenvolle gebruik van de montage om te tonen hoe ze langzaam uit elkaar groeien. Zo speelt hij behendig met de contrasten tussen high definition, professioneel belichte digitale opnamen en lage resolutie video streaming. En laat hij zelfs de kwaliteit van de streaming afnemen, naarmate hun relatie verwatert. Bovendien moeten ook de nuances van hun lichaamstaal en gezichtsexpressie eraan geloven tijdens het hortend opladen van de computerbeelden.

We zien de personages alleen maar in hun respectieve flat. Het feit dat de regisseur nooit uitzoomt op de wijdere omgeving van zijn personages, versterkt alleen maar hun isolement en gebrek aan fysiek contact.

Het wonderlijke is dat Carlos Marques-Marcet bij de toeschouwer een intense betrokkenheid weet te op te roepen met zijn twee personages die we alleen zien zoals ze elkaar op het computerscherm zien, wat betekent dat ze in de camera kijken en zich rechtstreeks tot ons richten. Je leeft echt met ze mee terwijl ze ontroerende liefdesverklaringen afleggen en vechten voor hun relatie.

10.000 Km is zeker niet de eerste film die toont hoe technologie en nieuwe media ingrijpend relaties kan beïnvloeden, maar zelden gebeurde dit zo helder, consequent en vernuftig.

10.000 Km (Carlos Marques-Marcet, 2014, 99’)
Wed 30.09 20:30 tot 22:15
Wed 07.10 20:30 tot 22:15
Wed 28.10 20:30 tot 22:15

KASKcinema i.s.m. Film Fest Gent
Godshuizenlaan 4, 9000 Gent, €5 / €3 (reductie) / Film Fest Friends mogen gratis naar de screening!
kaskcinema.be