'Lucky' is een ontroerend eerbetoon aan karakterspeler Harry Dean Stanton
Dat Harry Dean Stanton van de jaren 50 tot aan zijn dood in september vorig jaar een trouwe verschijning was in de bioscoop en op de buis, is een flink understatement: zijn IMDb-profiel telt 200 titels! Stanton was 89 toen hij 'Lucky' draaide en we observeren in deze film, waarin hoofdrolspeler en personage nauwelijks van elkaar te onderscheiden zijn, een oude vent in zijn dagelijks doen en laten terwijl hij in een klein grensstadje in Arizona van een welverdiende rust geniet.
Man van weinig woorden
We zien hoe Lucky omgaat met vrienden, maar vooral ook hoe hij in wezen een eenzaat blijft; het is alsof hij laconiek zijn eigen ouderdom contempleert. Ondanks zijn voor zijn leeftijd ongelofelijke conditie - Kijk maar naar zijn ochtendgymnastiek! - gaat het natuurlijk elke dag een beetje moeizamer. Hoe kranig Lucky zich ook voordoet, hij leeft onvermijdelijk in de schaduw van de dood die hij op afstand houdt en uitdaagt door zijn kettingroken en alcoholgebruik.
Een man van weinig woorden, zoals we Stanton kennen uit zijn meeste films. Wat geen bezwaar is want op zijn ongelofelijk expressieve kop staat alles te lezen wat we van zijn personage moeten weten. Stanton niks zien doen is cinematografischer dan de hectische actiescènes in de meeste Hollywoodprenten. En grijpt je naar de keel zonder dat je daarbij enige enige valse sentimentaliteit voelt.
David Lynch in bijrol
Dit portret van een oude taaie man is ook het portret van Harry Dean Stanton die heel wat cinefiele bagage met zich meesleurt, waar de cineast ook dankbaar gebruik van maakt. Zo wordt een van zijn vrienden gespeeld door David Lynch (geen verwantschap met de regisseur), die trouwens ook een behoorlijk sterke indruk maakt als een excentrieke man die rouwt om het gemis van zijn verdwenen schildpad. En zoals in de films van Lynch zelf, gaan er onder de absurdistische situatie heftige emoties schuil. Lynch en Stanton gaan met elkaar om als oude vrienden met gedeelde ervaringen: Stanton speelde dan ook opmerkelijke bijrollen in 'The Straight Story' (1999), 'Inland Empire' (2006) en recent ook in 'Twin Peaks: The Return' (2017).
Lucky wisselt in zijn stamcafé ook herinneringen uit met een andere Vietnam-veteraan, gespeeld door Tom Skerritt die net als Stanton een van de ruimtereizigers was die in de eerste 'Alien' (1979) een ongelijke strijd leverden tegen een baarlijk monster.
Pakkend eerbetoon
De Mexicaanse harmonicamuziek en de westernachtige sfeer die over Lucky hangt doen dan weer aan Sam Peckinpah denken, de grote westernregisseur uit de jaren 60 en 70 die na elk conflict met het studio establishment naar Mexico trok om er zijn wonden te likken. En natuurlijk is er ook 'Paris, Texas' (1979) van Wim Wenders, waarin de door de verzengende woestijn dolende Stanton wel een jonge versie lijkt van Lucky.
Dankzij de puike acteurs die Stanton omringen en hun kleine rollen perfect invullen, groeit Lucky ook uit tot een eerbetoon aan de Amerikaanse karakterspeler. John Carroll Lynch, zelf een onvergetelijke verschijning in talloze films ('Fargo', 1996; 'Zodiac', 2007; 'The Founder', 2016; 'Jackie', 2016) en series (met op kop 'The Americans') is trouwens met 112 credits op de teller ook aardig op weg een nieuwe Harry Dean Stanton te worden.
‘Lucky' is op dinsdag 16 januari te zien tijdens Film Fest Gent On Tour in Studio Skoop (Gent), Cinema Lumière (Brugge), Cinema Cartoons (Antwerpen), The Roxy Theatre (Koersel), Studio Geel, Cinema ZED (Leuven), Kunstencentrum BUDA (Kortrijk), CC Strombeek, Flagey (Brussel, Studio 5), CC Zoetegem (Zottegem), CC De Kollebloem (Puurs), CC Jan Tervaert (Hamme), Cinema Westside (Evergem). Tickets zijn verkrijgbaar bij de deelnemende locaties.