Jong filmtalent van 'Perdition County' trotseert een festivaljury
Omdat het volgens hen te duur en te ambitieus was, kreeg Raphaël Crombez bij de grote productiehuizen nul op het rekwest toen hij hen zijn afstudeerproject ‘Perdition County’ voorstelde. Bij Matthias Schellens van “Colonel” vond Crombez blijkbaar iemand die de knepen kent om een low budget project een upgrade te geven die je met de ogen doet knipperen. Vandaar dat we dit jaar ‘Perdition County’ als kapstok gebruiken om uw aandacht te vestigen op onze vol aanstormend talent stekende studentenkortfilmcompetitie.
Het onderwerp van ‘Perdition County’ is tegelijk tijdloos en actueel. Desmond, lid van een bende die scalperend door het land trekt en het bijzonder op kinderen heeft gemunt, verlaat in het geniep en berouwvol de “kudde”. Het komt tot een heftige confrontatie met de leider van die kudde. Wie haalt het? De doctrine of het individu dat er tegenin gaat? En is er vergiffenis mogelijk voor wie berouwvol is nadat hij een bepaalde lijn overschreed? Een hele mondvol voor een studentenfilm.
Hoe kwam Raphaël (naar de schilder…) op het idee? “Bij het beluisteren van muziek van Jonny Greenwood en Krzysztof Penderecki maakte ik vijf tekeningen en omdat Greenwood de muziek componeerde voor onder andere ‘There Will Be Blood’ en ‘The Master’ kregen die illustraties een filmische dimensie”, zegt Crombez.
Producent Schellens valt hem bij. “In de tekeningen zit de hele filmtextuur met het inhoudelijke drama, het visuele concept en zelfs de acteursregie verweven. Een Londens castingbureau vond alleen al op basis van de tekeningen de acteurs die perfect bij hun rol pasten”. Uit vijf prachtige schetsen is uiteindelijk een 25 minuten lange film gegroeid die elementen bevat uit een western, een avonturenfilm en een filmisch drama. Zowat te vergelijken met ‘The Assassination of Jesse James by the Coward Robert Ford’, zegt Crombez die zich een fan noemt van onder andere Steve McQueen, Paul Thomas Anderson en Martin Scorsese.
‘Perdition County’ werd in Wales gedraaid. Kon dat niet dichter bij huis? De vraag is Crombez en Schellens vertrouwd maar ze kozen niet voor Lommel noch voor Leopoldsburg omdat met een vertrouwde locatie het mysterieuze en het enigmatische van het verhaal verloren gaat. “We opteerden voor een decor dat functioneel is en dat was inderdaad niet de makkelijkste oplossing. Oorspronkelijk zou in Ierland worden gedraaid maar Wales was toch iets dichterbij”, lacht Schellens.
Er werd, in the middle of nowhere, zeven dagen gedraaid met amper een mobilhome en drie trucks ter beschikking voor een dertig man tellende filmploeg. Er werd gratis of aan een minimumloon gewerkt en de regisseur leende uiteindelijk bij zijn ouders om zijn droom af te werken. Op de laatste draaidag dreigde van alles mis te gaan toen de ploeg doorheen een wassende rivier met het materiaal boven het hoofd de terugtocht naar het thuisfront moest aanvatten.
Op LUCA School of Arts, de Brusselse filmschool die hem vrije baan gaf maar gezonde twijfel had bij dit project, kreeg Raphaël Crombez grote onderscheiding en werd gezegd dat “hij het genre beheerst”. Benieuwd naar de andere kortfilms die een gelijkluidend oordeel kregen? Bestel je kaarten voor woensdag 22 oktober hier!