In de bioscoop: Lucifer

Het verhaal van Gust Van den Berghe is intussen welbekend. In 2010 werd zijn afstudeerproject 'En waar de sterre bleef stille staan' geselecteerd voor de Quinzaine des Réalisateurs in Cannes. Het bleek het begin van een ware triomftocht langs bioscopen en culturele centra door heel het land. Onderweg werden de lof en filmprijzen Van den Berghe bijna naar het hoofd gegooid. Een veelbesproken debuut, omdat hij acteurs met het syndroom van Down had gecast, ja, maar ook, en vooral, omdat hij erin geslaagd was een vergeten kerstfabel van Felix Timmermans met een unieke en compromisloze visie nieuw leven in te blazen. Amper een jaar later overdondert hij opnieuw. Deze keer met 'Blue Bird', naar een vertelling van Maurice Maeterlinck. Opnieuw Cannes, opnieuw lof en prijzen, opnieuw een radicale en verbluffende film- en vertelstijl.

Met 'Lucifer' breit Van den Berghe een einde aan zijn trilogie van de vergeten literaire grootheden uit de Lage Landen. In het treurspel van Joost van den Vondel passeert de engel Lucifer in zijn val van de hemel naar de hel het aards paradijs. Bij Van den Berghe is dat paradijs een dorpje in Mexico waar de duivel een oude vrouw doet twijfelen aan haar geloof en haar kleindochter verleidt. (S.D.W.)