Follow Gent brengt gratis ode aan Arteveldestad
Niko Himschoots ‘De fanfare’ is een van een tiental kortfilms die deze vrijdagavond in Sphinx worden vertoond in het kader van het door Declan Lynch geleidde en door Film Fest Gent gesteunde ‘Follow Gent’ project.
Samen vormen ze een soort experimentele langspeelfilm die een ode aan Gent wil brengen. Voor Niko Himschoot is ‘Follow Gent’ niets minder dan een “magische manier om, zonder budget, jonge filmmakers bij elkaar te brengen”. Gelukkig was er de liefde voor de film om het hele opzet tot een goed einde te brengen. Voor studenten was het een kans om in volle vrijheid ervaring op te doen.
Zelf heeft Niko Himschoot dat studentenstadium al een paar jaar achter de rug. Met zijn in 2010 en in 3D gedraaide afstudeerproject , ‘Dinsdag, une tranche d’ immeuble’, maakte hij ophef omdat hij de toeschouwer de mogelijkheid bood om tussen tien zich tegelijkertijd afspelende verhalen zijn eigen verhaal te kiezen en te volgen. In Parijs kreeg hij een prijs voor zijn “stereoscopic innovation”.
In ‘De fanfare’ brengt de regisseur een ode aan de Gentse vriendschap. Of die dan zo speciaal is? Himschoot: “Wij zijn gemoedelijke mensen die zelden of nooit rechtuit zeggen wat we voelen. We bedekken veel met de mantel der liefde en zullen zelden of nooit grote conflicten aangaan. Terwijl er soms conflict nodig is om een relatie te laten evolueren”. Zijn kortfilm is gebaseerd op “de fanfare van honger en dorst” en gaat over een groepje vrienden dat door nachtelijk Gent dwaalt. Ze trekken gekscherend door de straten terwijl een van hen, Frederik, een absurd en dolkomisch verhaal vertelt over een al dan niet dode kat in een doos. Ze wordt, naargelang men haar bekijkt, ofwel dood ofwel levend. Er komt ook een discussie op gang of men al dan niet naar café De Charlatan zal trekken. Die pittige discussie, waarbij een paar schoenen en de fabel van de krekel en de mier, een belangrijke rol spelen, reveleert de onderlinge relaties en de spanningen binnen de groep. Dat samen met Tom Mahy geschreven scenario levert een dynamische en herkenbare film op die van veel observatietalent getuigt. De rake conversaties maken er een “wijze” kortfilm van. Achter de schijnbaar geïmproviseerde dialogen gaat een voelbare uitdieping van de personages schuil.
‘De Fanfare’ werd begin dit jaar tijdens twee koude nachten ingeblikt en er werd vooral gedraaid op de Groentenmarkt en op de Graslei. Naast de bittere kou zorgden vooral dronkenlappen voor overlast. Soms gingen die er gewoon met de set lampen vandoor. Extra kopzorgen voor een regisseur die er moest aan wennen om uit zijn creatieve ‘bubbel’ te komen om zich met trivialiteiten bezig te houden die normaal door een productieleiding worden opgelost. Maar daar tegenover stond de onschatbare waarde van de belangeloze vriendschap van gratis meewerkende acteurs en technici die gepassioneerd bezig zijn met film. Ace Image Factory droeg ook zijn steentje bij aan de post-productie!
Zelf is hij al van jongs af aan gefascineerd door het medium omdat film kan troosten, kan blij maken, een ervaring kan meegeven, wijsheid kan overbrengen, een adrenalinerush kan geven. Allemaal elementen die ook kernachtig in ‘De fanfare’ aanwezig zijn.
Raf Butstraen