Film in Cultuurcentra lokt 380.000 toeschouwers
Een cultureel centrum met één voorstelling per week kan je toch niet vergelijken met een arthouse zoals pakweg Budascoop in Kortrijk met zijn 54 wekelijkse voorstellingen, merkte Franky Devos van het Buda kunstencentrum op. Hoe ook, de door Erik Martens en Leen Vanderscheuren uitgevoerde studie “CCinema – Filmcultuur in de CC-huizen” kwam er in het kader van de publiekswerking van het VAF en wordt dus een beleidsthema. Uiteraard zal dat niet leiden tot het vlug, vlug bijbouwen van een filmzaal in een Cultureel Centrum, onderstreepte minister van cultuur Sven Gatz. Hij houdt het voorlopig bij coaching en ondersteuning. Bij zijn publiekswerking wil hij een beetje afstappen van het ‘inclusief’ beleid van zijn voorgangers en mikt hij op “elementen van verbinding”. Hij moedigde de aanwezigen aan om te zoeken “naar kruisverbindingen en naar brandpunten waar mensen elkaar vinden”.
Uit de studie blijkt dat Vlaanderen slechts 11 culturele filmvertoningsplekken telt. Daaronder vier commerciële arthousebioscopen, twee gesubsidieerde arthouses die deel uitmaken van een kunstencentrum (Budascoop en Cinema Zed) en vijf thematische culturele vertoners: Nova, Cinematek, Flagey in Brussel, Cinema Zuid in Antwerpen en KASKcinema in Gent. Nederland daarentegen heeft een netwerk van filmhuizen. Vlaanderen opteerde voor polyvalente culturele centra waarin de theaterzaal de centrale plaats innam. Professionele technologie voor film is slechts in beperkte mate voorhanden. Slechts 33 CC’s hebben een professionele digitale cinema infrastructuur en wie die niet heeft doet soms een beroep op een naburige filmzaal. In andere steden, Roeselare bijvoorbeeld, speelt de concurrentie van het cultureel centrum met een reguliere bioscoop maar de afspraken tussen beide vertoners werken, weliswaar in een “koude oorlog” sfeer.
Voor de bezoekers van de CC-filmactiviteiten, meestal zijn dat trouwe zogenaamde meerwaarde zoekers, speelt de nabijheid een grote rol. In die zin hebben ze een beetje de rol overgenomen van de ter ziele gegane buurtbioscopen. De VAF studie vraagt naast de aandacht voor de infrastructuur ook meer samenwerking en netwerking tussen de culturele centra. Ambitie bij het programmeren is evenzeer gewenst want de cijfers tonen aan dat kwaliteit loont bij een CC-publiek.
Voor Johan Van Schaeren (Fonk Leuven) bleek uit de studie dat het dramatische arthouse verhaal dat nu meestal wordt verteld en waarbij het einde van dat soort zalen wordt voorspeld toch niet helemaal klopt. Er is zeker nog publiek dat kan worden aangesproken en wellicht moeten arthouses en CC-ers wat dichter naar elkaar toegroeien in de programmering. Zelf heeft hij al een groep “Filhuizen.net” opgericht waarin de verschillende programmatoren elkaar ontmoeten, informatie uitwisselen en met mekaar delen.
Na de door het VAF, het Film Fest Gent en Creative Europa Desk Vlaanderen georganiseerde “Dag van het Filmberoep” werden direct al koppen bij elkaar gestoken om onder meer de vertoningscultuur in Mechelen, Leuven en Hasselt te bespreken. “Crisis? Die gaat al heel mijn loopbaan mee”, zei artistiek directeur Patrick Duynslaegher, “maar nooit keken meer mensen als nu naar film”. De 380.000 CC-bezoekers zullen hem niet tegenspreken. Ze zijn nu zelfs in kaart gebracht.
Raf Butstraen