Film Fest Gent is een thuis voor films en gasten
Saada’s opmerking ligt in de lijn van wat Patrick Duynslaegher veelvuldig hoorde bij de internationale gasten. David Nicholas Wilkinson, regisseur van ‘The First Film” had op diverse filmfestivals al veertig Q&A-rondes achter de rug maar vond die in Gent de beste. Samen met andere collega’s prees hij de professionele omkadering van de vertoningen. Meer dan ergens anders komen we in contact met ons publiek, is tot dusver de meest voorkomende reactie. Artistiek directeur Patrick Duynslaegher is daar zeer blij mee want “dat bevestigt onze cinefiele sérieux waar we voortdurend aan werken en waarvoor we internationaal bekend staan”. Ook de komst van juryvoorzitter Alan Parker ligt in dezelfde lijn en de “talk” met Parker behoort voor Patrick Duynslaegher tot de hoogtepunten van zijn loopbaan bij Film Fest Gent.
Martijn Bal begint pas aan die loopbaan en zijn festivalmoment was dan ook “het ogenblik dat de lichten uitgingen en de vertoning van ‘D’Ardennen’ begon”. “De gezonde kriebels zijn evenwel gebleven en het vertrouwen en de goesting in de toekomst zijn alleen maar toegenomen. Daarbij val ik terug op de energie van een fantastisch team en van wat er iedere dag opnieuw gebeurt”, voegt Martijn Bal daar aan toe. Onder de gasten die hij ontving blijft Colin Farrell hem bij. “Hoe die man rustig, kalm en zorgzaam omging met publiek en fans, getuigt van grote klasse”, zegt Martijn Bal nog. Films kon de algemeen directeur jammer genoeg niet zien, “alleen maar talloze fragmenten”, lacht hij “maar ik neem me voor om nog onder meer ‘The Assassin’, ‘Les Cowboys’, ‘Slow West’ te zien.
Bij Patrick Dynslaegher en Wim De Witte maakte vooral Christopher Plummer een enorme indruk. “We hadden hem graag prominenter op de rode loper gebracht”, zeggen beiden maar agendaproblemen speelden parten. “Toch is het belangrijk dat we “historische” figuren, mensen met een geschiedenis, op Film Fest Gent brengen”, onderstreept Patrick Duynslaegher. Hetzelfde geldt volgens hem voor het retrospectieve luik en ook bij het Great British Filmmusic Concert is dat het geval. Filmfestivals zijn uiteraard momentopnames maar zonder wortels blijft niets bestaan of groeien. Het vertonen van TV-series, de nieuwe film volgens sommigen, maakt deel uit van onze groei en de makers van de vier reeksen die we toonden, willen absoluut naar Gent terugkeren. Dat de vertoning van ‘Jeanne Dielman…’ van de pas overleden Chantal Akerman een volle KASK-zaal trok, bewijst volgens onze artistieke directeur dat we als festival vlug kunnen inspelen op de actualiteit en dat er voor dergelijke projecten voldoende cinefiel publiek bestaat. “We bedienen alle soorten publiek, blijkt al na een week festival en we kregen doorheen regisseurs en acteurs en actrices opnieuw een pak festivalambassadeurs erbij”, besluit Patrick Duynslaegher. Nog werkpuntjes? “Nog beter bepaalde groepen aanspreken en proberen samen te werken met onder ander het Gentse Museum voor Schone kunsten. En misschien een nieuwe sectie met filmpjes gedraaid door de gasten van het festival”…
Programmator Wim De Witte werkt intussen ijverig verder aan dagschema’s, de stand van de publieksprijs en beheert de inkomsten gegenereerd door een stabiel blijvend publiek dat op dit ogenblik vooral ‘Rams’ in het hart draagt en massaal naar ‘The Lobster’ kwam kijken. Zijn nachtmerrie is het toch nog af en toe falen van de digitale projectie. Die problemen zijn van technologische aard, geen enkel filmfestival krijgt er greep op en ze raken maar niet opgelost. Maar laat dat vooral uw festivalplezier niet bederven.
Surf naar: www.filmfestival.be
Raf Butstraen