Film Fest Gent en S.M.A.K. werken samen voor 50ste editie
De drieledige artistieke samenwerking is een logisch vervolg op enkele occasionele samenwerkingen uit het verleden, en op de toekomstige voorbereidingen voor het Huis van de Cinema.
Film Fest Gent ambieert naast zijn festivalwerking al langer een eigen vaste stek met cinemazalen om gedurende het hele jaar film te programmeren. Het toekomstige Huis van de Cinema - dat bij de herinrichting van het Gentse Citadelpark een plek zal krijgen op de vernieuwde S.M.A.K.-site- streeft een artistieke, educatieve werking na die de arthouse bezoeker van morgen mee kan vormen.
“De artistiek-inhoudelijke programma’s van S.M.A.K. en Film Fest Gent kennen geregeld raakvlakken. Wat we eveneens gemeen hebben, is de nood aan fysieke ruimte om onze werkingen vorm te geven. De heraanleg van het Citadelpark en de uitbreiding van het S.M.A.K. bieden een prachtige kans om de complementariteit van beide huizen te ontwikkelen binnen de toekomstige site. Maar in afwachting van een structurele samenwerking, is het heel fijn om al voor de komende festivaleditie dit drieledige programma te kunnen opzetten.”
“S.M.A.K. is verheugd met deze unieke samenwerking die een lange voorgeschiedenis kent. Zo was er in 2006 een gezamenlijk eerbetoon aan Agnès Varda, wiens films te zien waren op Film Fest Gent, terwijl S.M.A.K. uitpakte met haar video-installaties. Die samenwerking illustreerde al hoe beide organisaties complementair zijn en zich bezighouden met de crossover tussen film en hedendaagse kunst. Film Fest Gent is dan ook een gedroomde partner doordat het zowel een vaste waarde is voor de stad Gent als een internationale referentie. Het is een festival met een rijk verleden en een beloftevolle toekomst dat zowel een breed publiek aanspreekt als niche bezoekers."
2x25 - 25 filmcomponisten inspireerden 25 filmmakers
Voor zijn 50ste verjaardag lanceert Film Fest Gent het verjaardagsproject 2x25: 25 componisten, onder wie Colin Stetson, Tsar B en Howard Shore, schreven een kort muziekstuk voor het jubileum van FFG. Vervolgens lieten 25 filmmakers - onder wie Paul Schrader, Terence Davies, Jia Zhangke, Stijn Coninx en Ildikó Enyedi - zich door de muziek inspireren om een kortfilm te maken. Het resultaat past helemaal binnen het DNA van Film Fest Gent: 25 sublieme symbioses van muziek en cinematografie, van opkomend talent en gevestigde waarden, en van klinkende namen en festivalfavorieten.
De films zijn sinds 15 september al wereldwijd te zien via de online kanalen van Film Fest Gent (filmfestgent.be). Tijdens het festival krijgen alle festivalbezoekers vóór hun filmvertoning een van de 25 kortfilms te zien op het grote scherm.
Daarnaast creëert S.M.A.K. ook de ruimte om de 25 kortfilms na elkaar en doorlopend op groot scherm te vertonen. De filmloop is voor iedereen gratis toegankelijk gedurende de hele festivalperiode: vanaf dinsdag 10 oktober t.e.m. zondag 22 oktober.
Javier Téllez, Caligari und der Schlafwandler
Tijdens de festivalperiode presenteert S.M.A.K. een filmwerk uit zijn permanente collectie: Caligari und der Schlafwandler (2008) van de Venezolaanse kunstenaar Javier Téllez (°1969, Valencia):
Zoals de titel Caligari und der Schlafwandler, 2008 (Caligari en de slaapwandelaar) doet vermoeden, liet Javier Téllez zich voor dit werk inspireren door de klassieke stomme film Das Kabinet des Dr. Caligari van Robert Wiene (1920). In dit meesterwerk van de Duitse expressionistische cinema brengt een hypnotiseur (Dr. Caligari) een man (Cesare) onder zijn controle en verandert hem in een slaapwandelaar die moorden pleegt. De versie van Téllez is minder gewelddadig. Hij toont een Dr. Cagliari die een wonderbaarlijk therapeutisch gesprek voert met Cesare, een afgezant van de planeet Slavenster en ook een slaapwandelaar. Zoals hij wel vaker doet kiest Téllez als acteurs mensen met een psychische kwetsbaarheid of mentale beperking. Hun dialogen en het verloop van de scènes schrijft hij met krijt op draagbare schoolborden die mee figureren in de film.
Caligari und der Schlafwandler is een filmische collage van geënsceneerde dialogen en documentaire interviews door en met personen die doorgaans onzichtbaar blijven voor de maatschappij. In een intrigerende mix van fantasieën en feiten ontvouwen zij en de regisseur de talrijke mogelijkheden van de realiteit (wat werkelijkheid, verbeelding en perceptie betekenen) en doorbreken ons categorisch denken over normaliteit (wat gestoord, gezond, normaal en abnormaal is).
Jan Van Imschoot & het retrospectieve Film Fest Gent-programma
Op 6 oktober opent S.M.A.K. vervolgens de tentoonstelling Jan Van ImschootThe End Is Never Near. In deze eerste overzichtstentoonstelling gewijd aan het werk van de Belgische kunstenaar is tot slot een duidelijke link te ontwaren met het retrospectieve Film Fest Gent-programma.
In de ‘Classics’-sectie - vaak een herontdekking van bekende en minder bekende meesterwerken - duikt Film Fest Gent dit keer in vijftig jaar film(festival)geschiedenis. Uit de meer dan 5.000 langspeelfilms die de afgelopen eeuw geprogrammeerd werden in Gent, worden 17 titels hervertoond, waaronder Novecento van Bernardo Bertolluci en Mon Oncle van Jacques Tati. Laat dat nu net twee titels zijn die kunstenaar Jan Van Imschoot hebben geïnspireerd voor zijn werk.
| Novecento (1976) - Bernardo Bertolluci | Mon Oncle (1958) - Jacques Tati |
|---|---|
In dit imponerende fresco over de strijd tussen communisten, fascisten en grootgrondbezitters ontleent Bernardo Bertolucci zijn verteltechnieken aan de negentiende-eeuwse roman. Twee jongens worden bij de aanhef van de twintigste eeuw geboren op hetzelfde landgoed in Emilia-Romagna (de geboortestreek van de cineast). Het is ook de dag waarop Verdi sterft; de schaduw van deze componist hangt over deze opera-achtige film die ook Ennio Morricone inspireert tot een van zijn magistrale scores. |
In Mon oncle neemt Jacques Tati de depersonalisatie van het moderne leven, de tirannie van de moderne technologie en de steriele perfectie van de modernistische architectuur op de korrel. De regisseur kruipt opnieuw in de huid van Monsieur Hulot, die we al de post zagen bedelen in Jour de fête (1949) en de vakantie in het honderd sturen in Les vacances de Monsieur Hulot (1953). Met Hulot creëerde hij een zonderling, ouderwets heerschap dat zich moeilijk kan aanpassen aan de nieuwe wereld van glas, polyester, chroom en beton. |
