Wolken - Brieven aan mijn zoon (Wolken - brieven aan mijn zoon)

Marion Hänsel is altijd al gefascineerd geweest door wolken. Tijdens filmopnames en reizen fotografeerde of filmde ze dikwijls wolkenmassa’s. Al dit materiaal bracht haar op een heel eenvoudig, maar gedurfd idee: een film maken over wolken, met als enige bedoeling de toeschouwers te laten wegdromen zoals zijzelf ook telkens wegdroomt wanneer ze wolken ziet. Het resultaat is een film vol droombeelden en suggestieve geluiden, die haar herinneren aan haar eigen dromen en verlangens. Deze compositie wordt bovendien gedragen door de brieven die ze aan haar zoon schreef vanaf het moment van zijn conceptie: soms tedere, soms verdrietige en soms pijnlijke liefdesbrieven die het ritme van de film mee bepalen.