Walls of Glass (Walls of glass)

Deze ontroerende, milde film volgt het steeds dieper in het slop gerakende leven van James Flanagan, een aardige man eigenlijk, maar blijkbaar een geboren ver­liezer . Hij volgt cursussen acteren en leeft intensief met Shakespeare , iets wat hij van zijn alcoholieke vader heeft meegekregen . Maar het verloopt niet zo best: zijn leraar stelt hem zwaar op de proef. Voor de kost is hij taxi-chauffeur in een « yellow cab» in New York. Deze job brengt hem al 'es in vervelende situaties, maar ook ko­mische. Thuis is het leven niet bijster opwekkend. Zijn vrouw negeert hem en drijft de spot met zijn acteursambities. Zijn twee zoons lopen ook al niet over van ontzag . De oudste brengt een groot deel van zijn tijd door in bed met vriend­innetjes , de jongste doet niets dan kaarten of schaken. Werk zoeken is er niet bij. En dan heeft hij een maîtresse , die schildert. Zachtjes zakt alles voor Flanagan in het slop. Zijn zoons zijn mislukkelingen_ Op een dag besluit zijn vrouw de boel te laten stikken, en ook zijn moeder biedt nog maar weinig soelaas . Zij is ziek en her­innert hem te dikwijls aan zijn vader . Wanneer dan nog zijn maîtresse afhaakt en een auditie zwaar flopt gaat Flanagan er onderdoor. Hij heeft een auto-ongeval en verscheurt zijn Shakespeareteksten. In een laatste sprankeltje hoop gaat hij in vermomming opnieuw op auditie. Daar neemt alles een wat onvoorziene wending. Walls of Glass is een ontroerende film, zonder valse pathetiek en on-sentimenteel , rond een personage dat al vlug sympathie opwekt. Nergens wordt hij een typische dupe, nergens bezondigt regisseur Gold­stein zich aan boodschapperigheid. Hij laat alle ruimte aan acteur Bosco om een in­trigerende en menselijke figuur neer te zetten. Bosco 's act is dan ook geheel ge­slaagd.

Opvallend in deze film is ook de merkbaar aanwezige, maar discrete en intieme pianomuziek, van en door Goldstein zelf, die de film een discretie geven die we van Amerikaanse produkties niet zo gewend zijn. Voor liefhebbers van een film waar je met een opgeruimd gevoel van buitenkomt is Walls of Glass een must. (wp)