Tulitikkutehtaan Tyttö (I Hired a Contract Killer)

"Plotseling verleden lente liep ik doelloos door de stad, teveel pratend en mijn hoofd belachelijk druk draaiend en schuddend. De dag daarop bracht ik onder mijn bed door en ik haatte mijzelf bitter. In een vlaag van wraakzucht besloot ik een film te maken vergeleken waarmee Bressen een regisseur van epische actiefilms zou lijken. Later noemde ik dit stuk rommel Het Meisje van de luciferfabriek, omdat de titel lang genoeg is om snel vergeten te worden."

Tot daar Aki Kaurismäki in zijn typisch zwartgallige idioom, uiting gevend aan een soort cynische wanhoop die voel­baar aanwezig is In deze haast woordeloze bittere film over Iris, een schuw en teruggetrokken meisje dat een kleurloos bestaan leidt In een fabriek waar lucifers gemaakt worden. 's Avonds zit ze thuis bij haar moeder en stiefvader, die alleen geïnteresseerd lijken in haar schamele loonzakje. Iris Is niet van de mooiste en de avonden in de dancing zijn zelden succesrijk. Eén keer hapt er een toe en voor haar is die al gauw een soort Ware Jacob - tot hij haar de laan uitstuurt.

Zonder veel woorden, schijnbaar zonder emotie, bereidt zij enkele rattenvergif­ gerechtjes en drankjes, waarmee zij zich op "de dierbaren" uit haar korte leven zal wreken. Kaurismäkl's films worden ellip­tischer, gedepouilleerder en prangender in hun zeggingskracht. Hij bevestigt nog­maals zijn originaliteit en zijn authenticiteit en is voor mij, met Kieslowski, een van Europa's beste filmmakers. (wp)