The Man Who Mistook His Wife for a Hat

Deze film is een combinatie van Michael Nymans gelijknamige kameropera en het relaas van neuroloog Oliver Sacks. Sacks kreeg op zekere dag bezoek van een doctor P., een eminente zanger, die kloeg dat er iets met zijn gezichtsvermogen schortte: hij zag wel maar kon de dingen
niet meer identificeren. Sacks begon met zijn onderzoek maar geraakte al vlug het spoor bijster omdat zijn patiënt ondanks zijn kwaal de meest dagelijkse handelingen als eten , zich aan- en uitkleden, zich wassen e.d. vlekkeloos uitvoert. Het wordt hem pas duidelijk dankzij de hulp van mevrouw P., die hem uitlegt dat haar man zich zingend door het leven baant: de hele tijd neuriet of zingt doctor P . om zichzelf een houvast op de realiteit te geven. Wanneer iemand hem onderbreekt is hij in minder dan geen tijd volkomen stuur- en hulpeloos. Naarmate de studie vordert komt Sacks erachter dat P. in een vroeg stadium van de ziekte van Alzheimer
verkeert.
De film wisselt episodes uit het leven van doctor P. af met het relaas van Oliver Sacks. Op die manier helpt hij de toeschouwer nauwgezet het verloop van de opera te volgen en tegelijk een documentaire achtergrond te verwerven die de appreciatie voor de opera sterk in de hand werkt.
Michael Nyman, befaamd componist van o.m. een aantal films van Peter Greenaway The Draughtman's Contract, A Zed and Two Noughts en nu ook Drowning by Numbers heeft op dit voor een opera toch wel heel ongewoon gegeven een bijzonder merkwaardige partituur geschreven. Zijn opera beweegt zich voortdurend op de grens tussen het komische en het dramatische - enerzijds omdat de man zich door zijn kwaal soms komisch gedraagt (b.v. wanneer hij het hoofd van zijn vrouw vastneemt om dat zoals zijn hoed op zijn hoofd te zetten), anderzijds omdat door het voortschrijden van de ziekte de man zienderogen achteruit gaat. Doctor P. is geen treurig personage, integendeel: hij neuriet en zingt dat het een lieve lust is en zijn stemming is steeds opgewekt. Tegelijk echter is zijn vrolijkheid tragisch en werkt die sterk op de sympathie van de toeschouwer. De muziek klinkt overwegend komisch en statig, geheel
conform aan de hoofdfiguur. The Man Who Mistook His Wife For a Hat is een uitermate charmante en intrigerende film. (wp)