Sürü

Ooit was er De Kudde, dat machtige teken van de liefde van een man voor de vrijheid maar niet minder van de liefde voor de film. Het eerste kostte hem jaren gevangenis, voor het tweede werd hij gelauwerd: Yilmaz Gilney, de vergeten Koerd, die vanuit zijn cel zijn lot verbond aan dat van zijn onderdrukt volk; de rebel die door de tralies beelden van onderdrukking en repressie zag en niemand spaarde wanneer hij naar al wat in het traditionele en moderne Turkije de vrijheid tegenhield, met scherp schoot.

Zijn wapen doodde niet maar openbaarde de tragiek van een werkelijkheid die hij, de begenadigde kunstenaar, in al haar vezels levensecht - verbeelden kon. Nu is Yilmaz Gilney dood, gestorven in politieke ballingschap en aan kanker. Maar ooit was er De Kudde, dat indrukwekkend verteld en vertolkt filmverhaal, pijnlijk en bevreemdend mooi tegelijk zoals de gevaarlijke toch was van de desolate hoogvlakten van Anatolië naar het walhalla van het moderne Ankara. Grote cinema zonder meer en daar blijf ik bij. (Madeleine Sergoris, BRT-2)