Super

Inga erft een benzinestation in een havenbuurt. Maar de grote weg die er voorbij had moeten komen, werd nooit gebouwd, en het station-annex-motel is zo goed als waardeloos. Huurders Kuballa en Tana hebben evenwel een idee: zij gaan het motel "uitbaten" als transit voor mensen die illegaal het land uitwillen. Voor een "matig" prijsje worden zij dan van daaruit het land uitgesmokkeld. Codenaam voor deze operatie : «Super». Inga verdient er veel geld mee, maar haar relatie met Alex zorgt voor andere problemen. Als op een dag twee agenten-in-burger hun neus in het zaakje komen steken, kunnen Inga en haar vrienden ontkomen.

Deze derde speelfilm van Winkelmann handelt, evenals zijn twee vorige, over vluchten en zoeken naar een nieuw leven, naar affectie en gevoel. Maar waar dit eerder 'zachtjes' werd uitgebeeld in bv. Die Abfahrer, wordt het in Super nu uitgeschreeuwd. Behandelde Winkelmann in zijn vorige films in de eerste plaats sociale thema's zoals werkloosheid en de problemen van het Ruhrgebied, dan plaatst hij zijn personages nu in een utopisch einde-der-tijden-kader, waarin zij samenkomen in hun wens naar een mooiere wereld uit te wijken. Toch is Super geen No-Future-film. Winkelmann heeft het veeleer over "apokalyptische Phantasie", m.a.w. een fictie die voortspruit uit een louter doortrekken van de huidige realiteit.

Door zijn aansluiten bij de Zeitgeist en de aanwezigheid van de in Duitsland zeer populaire Udo Lindenberg (mannelijke hoofdrol en muziek) is Super een film die een ruime publieke belangstelling kan krijgen.

(Vrij naar Spektrum Film, juni 1984)

Adolf Winkelmann (° 1946) maakte documentaires en drie speelfilms: Die Abfahrer (1978), Jede menge Kohle (1981) en Super (1984). Hij woont in het Ruhrgebied.