Strange Victory

STRANGE VICTORY is een dokumentaire langspeelfilm in de fijn van NATIVE LAND. De film werd kort na de tweede wereldoorlog, in 1948, gerealiseerd. STRANGE VICTORY beschrijft de kort tevoren behaalde overwinning van de Gealliëerden op het nazi-fascisme. Maar de film richt zich vooraf naar de konsekwenties van deze overwinning voor het latente racisme in de Verenigde Staten zelf, en meer bepaald in de zuidelijke staten.

In STRANGE VICTORY toont Hurwitz natuurlijk de pijn en de brutaliteit van de oorlog aan, maar hij verbindt ook voortdurend deze ervaringen met andere relevante twistpunten uit die periode. Hij helpt ons de werkelijke problemen van onze tijd te begrijpen en intens aan te voelen, problemen die krachtig blijven voortwoekeren onder de officiële grootspraak over vrijheid en de zelfingenomenheid.
(Journal of Popular Culture, '75)

LEO HURWITZ- EEN ONAFHANKELIJK KINEAST
Leo Hurwitz werd in 1909 in New York geboren, als jongste in een pas geëmigreerd Russisch gezin. Na studies in Harvard (filosofie en psychologie) kwam hij terecht in het drukke Newyorkse artistiek-kulturele wereldje, waar ook de toen nog vrijwel onbekende Lee Strasberg, Woody Guthrie, Pete Seeger en Lilian Helman deel uitmaakten. Tijdens de Depressiejaren koos Hurwitz resoluut voor de stakende en demonstrerende arbeiders. Twee aspekten zijn kenmerkend voor Hurwitz' oeuvre: enerzijds een direkte solidariteit door het filmen van demonstraties met de man in de straat, anderzijds een zucht naar esthetiek (zie de realisatie van een reeks "kunstfilms" in de jaren '60). Een dubbele aandacht die ook het werk van de toenmalig collega's-dokumentaristen kenmerkt, bijvoorbeeld bij zijn vriend Joris Ivens (het experimentele REGEN, '29 tegenover MISRE AU BORINAGE, '33) en de Belgische filmpionnier Henri Storck (over de schilder DELVAUX, '45 tegenover BORINAGE, '34 en HET HUIS DER ELLENDE '37). Leo Hurwitz is binnen de Amerikaanse filmerij steeds een onafhankelijk kineast geweest en gebleven. Nooit kon hij voor de realisatie van zijn films op serieuze produktiefondsen rekenen, gezien de controversiële thematiek van zijn prenten en de eigenwijze, niet Hollywoodiaanse manier van filmen. Hij richtte tesamen met o.a. Paul Strand een eigen produktiefirma op, Frontier Films, die in haar moeilijk vierjarig bestaan (1938-1942), toch vijf films afleverde: HEART OF SPAIN (over de Amerikaanse medische hulp aan de Republikeinen tijdens de Spaanse burgeroorlog), CHINA STRIKES BACK (met de eerste filmbeelden van Mao), WHITE FLOOD, PEOPLE OF THE CUMBERLAND en NATIVE LAND. Voor Target Films, een kleine produktiefirma, maakte Hurwitz STRANGE VICTORY. Maar verschillende projekten kon hij nooit realiseren, bv. BOUND FOR GLORY, de autobiografie van zijn vriend Woody Guthrie en FREEDOM ROAD, naar het boek van Howard Fast met Paul Robeson in de hoofdrol. Ook zijn recente DIALOGUE WITH A WOMAN DEPARTED is een onafhankelijke produktie, de realisatie duurde dan ook acht jaar. Vermelden we nog dat Leo Hurwitz twee 'Direkt Cinema'-films avant-la-lettre heeft afgeleverd: THE YOUNG FIGHTER ('53) en EMERGENCY WARD ('53) met introduktie van vereenvoudigde en draagbare opname-apparatuur. Toen Richard Leacock deze films zag, was de beweging meteen gelanceerd en werd 'Direct Cinema' een echte richting in de Amerikaanse film.