Missile

Frederick Wisemans documentaires zijn altijd interessant. Doorheen de jaren heeft hij zijn techniek om zijn onderwerpen voor zichzelf te laten spreken tot in de perfectie verfijnd. Deze keer pakt hij het militaire establishment aan. Gedurende meer dan twee maanden schoot hij ruim zestig uur film op de luchtmachtbasis Vandenberg in California. De camera volgt de training van een groep die na voltooiing van hun instructie de controle zullen voeren over de diep begraven intercontinentale kernraketten in de woestijn van California. We wonen diverse voorbereidende lezingen bij, schietoefeningen, vrijetijdsbesteding, kerkdiensten en de avondactiviteiten.

Hoewel deze film misschien niet zo fascinerend is als sommige andere films is het juist dàt wat deze documentaire zo beangstigend maakt: de film schetst immers hoe saai de levens van deze rekruten en officieren, die getraind worden om zonder vragen en met een dodelijke toewijding bevelen uit te voeren, wel zijn. Dit zijn de mensen die over onze toekomst kunnen beschikken, want zij hebben de vinger aan de knop die de raketten afvuren. Niet zozeer dat zij er zo incompetent uitzien, al lijkt niemand er veel wijsheid of diepgang uit te stralen, maar het is angstwekkend dat zo'n potentieel aan wereldwijde vernietiging afhangt van hun oordeel en loyauteit. Missile biedt een verkillende kijk op het Amerikaanse militaire klimaat en de kracht van de bom. De schoonheid van Wisemans benadering zit hem hierin dat misschien een of andere kijker tot rekrutering geïnspireerd zou kunnen worden.(Owl in Variety, 30.3.1988)