Miller's Crossing

Toen Joel en Ethan Coen eenmaal besloten hadden om een gangsterfilm te maken, was het onvermijdelijk dat zoiets als “Thompson Jitterbug" op het scherm zou verschijnen, De scheppers van Blood Simple en Raising Arizona zijn bekend om hun, met onnavolgbaar macabere scenes doorspekte, ingewikkelde verhalen. Hun nieuwe film, Miller's Crossing, wijkt geenszins af van deze traditie. De "Thompson Jitterbug” staat voor de gruwelijke dans van een gangster die doorzeefd wordt door kogels, terwijl zijn dode vingers de trekker van een Thompson machinegeweer blijven omknellen. De combinatie van de kogels die zijn lichaam binnendringen en de terugslag van zijn eigen wapen doen hem onvrijwillig dansen. In één van deze flitsende beelden zien wij hem zijn eigen tenen afschieten. En dit alles terwijl op de achtergrond een Ierse tenor "Danny Boy" zingt. Wat ogenschijnlijk een verloren moment midden in de film is, is op en top Coen: een grenzeloos wansmakelijk, bloederig stukje slapstick voortkomend uit een mengeling gevoelens van Stephen King en Samuel Beckett. (US Première, june 1990)