Memoires

JEAN-JACQUES ANDRIEN
Deze kineast werd in 1944 in Verviers geboren. In 1965 gaat hij naar de Franstalige Filmschool in Brussel, de INSAS. Meteen springt hij in de kijker met twee kortfilms : LA PIERRE QUI FLOTTE en LE ROUGE, LE ROUGE ET LE ROUGE. Zijn twee volgende langspeelfilms worden internationale suksessen : LE FILS D'AMR EST MORT met Pierre Clementi en LE GRAND PAYSAGE D'ALEXIS DROEVEN met onder meer Nicole Garcia. Net als LE GRAND PAYSAGE ... sluit MEMOIRES nauw aan bij de streek die Andrien zo aan het hart ligt, de Voer-streek.

Mémoires
's Gravenvoeren is een van de zes kleine gemeenten die tegen de zin van de meerderheid van de bevolking werden aangehecht aan de Vlaamstalige provincie Limburg terwijl ze vroeger altijd bij het Franstalige Luik hoorden.
Zondag 20 mei 1979. Na de hoogmis ontmoeten de dorpelingen elkaar in de dorpsherberg. Men wacht er : 's namiddags is er een betoging van nationalistische Vlamingen. Een rijkswachtpatrouille herinnert er aan dat men in de streek nu al bijna twintig jaar onder een soort staat van beleg verkeert. De betogers naderen. De burgemeester heeft hun zijn voorwaarden bekend gemaakt om te mogen "wandelen": geen slogans, noch gezangen, noch vlaggen. De stoet rukt op, onder het ... gezang van nationalistische liederen. Weldra zullen ze in aanraking komen met de mensen die er wonen en die hun afkeuring niet wegsteken. De ordehandhavers richten zich echter tot de bewoners. Ze bestormen de weide van Mevrouw H. en strikken een dorpeling onder het gejuich van de betogers. De eerste racistische slogans weerklinken: "Waalse ratten, rolt uw matten". Opnieuw richten de rijkswachters zich tot de bewoners. In de algemene verwarring dringen ze zelfs binnen in een boerderij die als garage dienst doet. De huisbazin schreeuwt dat ze hier niet thuis horen. Ze wordt gehoorzaamd. Wanneer de rust teruggekeerd is in 's Gravenvoeren vernemen de inwoners via de radio dat er verscheidene van hun dorpsgenoten gearresteerd blijven. Op 21 mei eisen de Voerenaars de in vrijheid stelling van hun kameraden onder de bedreiging het komende koninklijk bezoek te zullen verstoren als ze hun zin niet krijgen. Met instemming van de overheid mag er een vertegenwoordiger van de Voerenaars een petitie overhandigen aan het staatshoofd. Het is José, een jonge landbouwer die een paar minuutjes een onderhoud zal mogen hebben met de koning. Hiervoor wordt alle verkeer afgesloten en omgeleid. 23 mei. Vijf gearresteerden worden vrijgelaten. Het regent maar ze worden feestelijk ontvangen door hun mensen. José houdt er een korte toespraak waarin hij stelt dat de zes gemeenten willen
terugkeren naar Wallonië.