Martijn en de magiër

Martijn en de magiër bevestigt wat Peter en de vliegende autobus liet vermoeden: Karst Van der Meulen is een rasechte jeugdfilmer, die de kinderen niet met oubollige gezwets naar de kino lokt, maar die in een leuke vertelling een interessant probleem kan introduceren. Voor Martijn… heeft Van der Meulen zich blijkbaar méér achter het ijzeren gordijn laten inspireren (een gevolg van de prijs die Peter… in Rusland wegkaapte?): het scenario is gevarieerder en speelser dan dat van de vorige films. Martijn en de magiër brengt een kurieze lengeling van een rechtlijnig verhaal met droom- en “film in film”-sekwensen. De drie niveaus zijn echter zo gekoncipieerd dat ze voortdurend in elkaar haken en onafscheidelijk met elkaar verbonden worden. Door die konstruktie alleen al nodigt Martijn uit tot een verhelderend gesprekje over filmmaken, over montage en trukage, Filmtoestanden staan echter niet voorop. Van der Meulen is erin geslaagd het kommunikatieprobleem tussen een dertienjarige jongen en zijn druk werkende ouders losjesweg binnen het verhaal uit te werken. De probleemstelling is er niet als een heet hangijzer opgelegd, maar is volkomen inherent aan het scenario. Met Martijn lukt het immers niet op school: tekenen en stellen uitgezonderd, zit hij voor alle vakken onder de maat. Martijn zakt en dat is niet naar de zin van zijn pa, die een knutselbazaar drijft. Wat kan je met een dromer als Martijn aanvangen in een winkel, waar je voor een kwartje een of andere prul kan kopen en een tientje al een grote som vertegenwoordigt? Karst Van der Meulen schetst in enkele winkelscènes raak de mentaliteit van dit kleine middenstandswereldje: de sfeer is er niet echt goed, niet echt slecht; hoog oplaaiende ruzies zijn er niet, maar echt kontakt evenmin. Pa en ma begrijpen niet wat hun zoon dwars zit en waarom hij die onvoldoendes bekomt. Martijn zelf krijgt de kans niet het hun te vertellen, want de winkelbel staat niet stil. In de winkel ontmoet Martijn een vrij norse magiër, die een jongetje, Michiel gevangen houdt en er vreemde krachten uit put. Martijn voelt zich erg betrokken bij de problemen van de even oude Michiel, die zijn ouders erg mist. Hij wil hem helpen. Toevallig kan Martijn de hoofdrol spelen in een historisch sprookje, dat in zijn woonplaats wordt opgenomen. Zijn filmaktiviteiten en enquête rond Michiel houdt hij angstvallig voor zijn ouders verborgen. Alleen zijn opa is medeplichtig aan zijn avonturen, zodat die het aan de stok krijgt met een bazige direktrice van het bejaardenhuis. Op de set loopt het filmwerk door het onhandige schermutsel van de rekwisiteurs méér dan eens uit de hand. De opnamen moeten vaak onderbroken worden, wat Martijn in de mogelijkheid stelt zich met Michiel bezig te houden en de mysterieuze toestanden rond de magiër op te lossen. Maar de magiër ruikt gevaar en is niet van de filmset weg te slaan. Dit leidt op zijn beurt tot paranormale voorvalletjes tijdens de filmproduktie, waarover Martijns opa verantwoordelijk wordt geacht: de regisseur besluit prompt hem als tovenaar in de filmploeg op te nemen. Op die manier slaagt Van der Meulen erin de precedenten voor spanning en avontuur aan elkaar te rijgen. Uiteraard valt alles en iedereen op het einde reuze mee. Door de aanwezigheid van Michiel, redt de magiër de wereld van een groot onheil; en natuurlijk kunnen pa en ma voor de grote filmpremière wel effe de winkel uit.