Los delincuentes (The Delinquents)

Het is geen keuze als een ander: nog 25 jaar in een bank werken tot je pensioen. Of drie jaar achter de tralies en de volgende 22 jaar niet meer hoeven te werken, maar wel betaald worden alsof je nog elke dag naar kantoor trekt. Het is een aanbod dat niemand ooit zal krijgen, maar dat is geen probleem voor Morán; het is een keuze die hij voor zichzelf gemaakt heeft. Het zit zo: een kwart eeuw voor zijn pensioen heeft hij beslist de bank waar hij werkt te beroven. Hij zal 650.000 dollar stelen. Dat is tweemaal het bedrag dat hij tot zijn pensioen zou verdienen. Aan zijn collega Rámon vraagt hij om het geld te verstoppen terwijl hij zijn celstraf uitzit. Want dat hij opgepakt wordt staat als een paal boven water. Morán is namelijk van plan zich aan te geven, de diefstal te bekennen, maar uiteraard niet te verklappen waar hij de buit verstopt heeft. De helft van het geld is voor hem, het andere deel voor Rámon. Nu ja, op het moment dat Morán zijn collega het voorstel doet heeft het jatwerk al plaatsgevonden. Los delincuentes begint er zelfs mee. De sequentie staat nu al te boek als de rustigste, banaalste bankoverval uit de filmgeschiedenis. Rámon krijgt amper de kans om na te denken over het voorstel, want zijn collega zegt dat hij bij een weigering de autoriteiten zal wijsmaken dat ze de diefstal samen beraamd hebben.

Fascinerend, maar dit is nog maar het begin van deze niet te klasseren film waarmee de Argentijn Rodrigo Moreno de kijker drie uur lang in de ban houdt. Het is uiteraard geen toeval dat Rámon en Morán anagrammen zijn. Hun levens verstrengelen en spiegelen zich. Rámon moet in de bank het hoofd bieden aan een toxische leidinggevende. Terwijl het verblijf in de gevangenis toch niet de vakantie is die Morán zich erbij had voorgesteld, met dank aan een bendeleider die hem het leven zuur maakt. Beide antagonisten worden vertolkt door dezelfde acteur.

De rest van het heerlijk meanderende scenario ontdek je best zelf. Moreno maakt er bij vlagen zelfs een mild surrealistische trip van. Belangrijk om te weten: Los delincuentes is per saldo een komedie. Geen dijenkletser waarbij je schuddebuikend bijna uit je bioscoopzetel rolt, maar een intelligente, ingehouden film die je mondhoeken bijna voortdurend naar boven doet krullen.