L'Inhumaine (The Inhuman Woman)

Marcel L'Herbier (1888-19 ) begon als scenarist en hoorde thuis in literaire avant-garde-kringen nog voor de eigenlijke avant-garde op het voorplan treedde. Hij debuteerde met Rose-France, die door de producenten als te weinig commercieel werden bestempeld. Zijn volgende, Le Bercail was dan weer uiterst commercieel. Zijn beroemdste films zijn: Eldorado (1921), Don Juan et Faust (1922) en L'lnhumaine (1923-24). Marcel L'Herbier was afkomstig uit heel intellectuele, letterkundige kringen. Van bij aanvang wilde hij aan het nieuwe medium, dat film was, een artistieke en persoonlijke dimensie geven. Hij begon als scenarist en het duurde niet lang voor hij zelf het regieroer in handen nam. Dat gebeurde met Rose-France. Dank zij de steun van Léon Gaumont kon hij Le Barcail maken, een commerciële film. Zijn eerste meesterstuk was L'Homme du Larga. In 1921 maakte hij dan zijn eerste grote film : Eldorado. Het jaar nadien volgde Don Juan et Faust en in 1923 begon hij L'Inhumaine. De film werd op gemengde gevoelens onthaald: hij werd 'koud' gevonden en er waren relletjes en scheldpartijen bij iedere voorstelling. Meer succes zou zijn Feu Matthias Pascal en later L'Argent (naar Pirandello en Zola).

De mooie zangeres Claire Lescot geeft overal recitals en is wereldberoemd. Zij is niettemin een hautaine en wat geheimzinnige vrouw die iets van een misantrope heeft. In haar ultra-moderne en exotische huis, waar temidden van een weelderige wintertuin de zwanen op de vijver drijven en livreiknechten gemaskerd hun werk doen, ontvangt zij beroemde vrienden. Op een avond verwacht het gezelschap de komst van de bekende Zweedse ingenieur Einar Norsen, die onderzoek doet in een futuristisch laboratorium. Maar hij laat op zich wachten en Claire besluit te laten opdienen. Wanneer Norsen aankomt is hij geïrriteerd en rancuneus ...
L'Inhumaine is niet alleen een 'histoire féerique', het is ook een anticipatiefilm.

Er komen diverse apparaten en voorwerpen in voor die toen nog niet bestonden. Zo toont de film een televisie, een laboratorium waarin robotten · werken ... m.a.w. een unieke kans voor een modernistisch plastisch kunstenaar om zijn fantasie aan het werk te zetten. Deze feeërieke maar tragische geschiedenis werd in 1924 voltooid. De film gold (en geldt) als een van de meest vooraanstaande produkten van de Franse avant-garde van de jaren twintig, waaraan diverse beroemde artiesten hebben meegewerkt. De belangrijkste is zonder twijfel de schilder Fernand Léger, die het laboratorium van Norsen ontwierp. Voor de muziek ging L'Herbier bij Darius Milhaud, die een partituur voor percussie schreef. Deze partituur is echter verloren gegaan en Christophe Desnoux schreef een geheel nieuwe compositie. "Mij," schreeft Desnoux, "was het er bij het componeren vooral om te doen de veelzijdige resonaties van deze film muzikaal te verklanken. L'Herbier bracht voor zijn film diverse artiesten bijeen die elk hun eigen, soms uiteenlopende, inbreng hadden in het visueel karakter van de film. De muziek moest dat ook in klankrijkdom vertalen". Actrice Georgette Leblanc, zuster van romancier Maurice Lebranc, vertoefde in de kringen van Maurice Maeterlinck. Op de generiek ook de naam van Claude Autant-Lara, die de decors voor de wintertuin ontwierp, en die later zelf grote faam zou oogsten als regisseur van o.m. Le Diable au Corps.

In 1985 werd door een team van specialisten begonnen aan de restauratie van dit meesterwerk, dat al te lang in de schaduw van gigant Abel Gance was gebleven. Jean Drévrille zorgde voor de inkleuring en Marie-Ange L'Herbier verleende ononderbroken assistentie bij de restauratie en sonorisatie. De nieuwe muziek van Christophe Desnoux is kwalitatief al van een even hoog niveau als de film zelf, o.m. dank zij de medewerking van het befaamde Arditti-kwartet, dat gespecialiseerd is in hedendaagse muziek.
L'Inhumaine wordt op dit Filmgebeuren in wereldpremière vertoond.

(persmap)