Late Autumn (Akibiyori)

De seizoenen spelen een grote rol in het werk van Ozu maar de kern van alle dingen is de band die bestaat tussen de leden van een familie. Niet de liefde ( eros ) domineert in Ozu's werk maar het gevoel dat de ouders en de kinderen samenhoudt. De wereld is zo groot als de familie groot is: de grenzen van de wereld zijn de grenzen van de familie. En ook dat is typisch Japans. Al deze families vormen tezamen één blok: het vaderland. Maar het vaderland is niet denkbaar zonder de eenheid van de familie. De konflikten, de tragedies, de problemen cirkelen dan ook rond de breuk tussen ouders en kinderen, rond het onvermijdelijke afscheid, door de dood van de ouders of het huwelijk van de kinderen.

De Japanners omschrijven hun geestes- en estetische instelling door de term "mono no aware": een uitdrukking die niet te vertalen is. Het is de sleutel tot het begrijpen van de films van Ozu; de geest van het ‘mone no aware' herkent men vooral op het einde van zijn films. In FIN D'AUTOMNE: de dochter is gehuwd, de moeder blijft achter in de kamer waar zij thans alleen zal slapen; traag rolt zij de futom open, knielt neer, omgeven door stilte, omringd door herinneringen. Zeker, het is een gevoels- en gedachtenwereld die ver buiten ons ligt: maar het is "echt" als het leven in Japan zelf. En nooit voordien heb ik een kunstwerk op zo zuivere, zo waarachtige wijze de essentie teruggevonden van alles wat het Japanse volk zo aantrekkelijk maakt, als in de films van Yasujiro Ozu. waarvan FIN D'AUTOMNE een voorbeeld is.