La femme de ma vie

La Femme de ma Vie is het verhaal van een aan de drank verslaafde violist die doordrinkt tot hij voor dood ineenzakt in het midden van een concert. Zijn vrienden en partners, een cellist en pianist, hebben er genoeg van. Zij houden het niet langer uit. Zijn maîtresse, die het trio gesticht heeft en er verantwoordelijk voor is, blijft hem echter door dik en dun steunen. Maar tijdens deze 'afdaling in de hel' zal hij iemand ontmoeten die dezelfde doodsangsten heeft doorstaan en die hem zal weten en kunnen helpen. La Femme de ma Vie is geen film tegen alcoholisme, zegt Wargnier. Het is een film over passie, over liefde, muziek, liefde voor de muziek, muziek van de liefde ... Vier jaar heeft hij aan deze film gewerkt: op een of andere manier ligt er een parallel in het verhaal en de film zelf: zowel voor maker als voor het hoofdpersonage was het een film over zelfbeheersing. Alles aan deze film is uitermate verzorgd, verfijnd als de muziek die in deze film aldoor aanwezig is, en die zo vaak uiting geeft aan precies datgene wat de violist aan de drank helpt: hunkering en onvermogen, passie en machteloosheid. Jane Birkin, die de rol speelt van Laura, zijn 'femme de sa vie', is weer voortreffelijk in een rol van een verfijnde, kwetsbare vrouw, die echter innerlijk sterk genoeg is om niet in de oceaan van onvermogen te verdrinken. La Femme de ma Vie is ongetwijfeld een van de belangrijkste debuten in de Franse cinema van de laatste jaren. (vrij naar persmap en Première, juli 1986).

Régis Wargnier (1948) studeerde klassieke literatuur. Hij volgde stages bij o.m. Chabrol en Deville. Assisteerde Zurlini bij Le Désert des Tartares en Girod bij L'Etat Sauvage. Vervolmaakte zichzelf bij Margaretha von Trotta, wier Heller Wahn hij mee maakte. La Femme de ma Vie is zijn debuut als regisseur.