La Casa de Bernarda Alba (The House of Bernarda Alba)

Het Huis van Bernarda Alba is Mario Camus' getrouwe verfilming van het be­roemde drama van Garcia Lorca over een dominerende Andalusische moeder en haar zes dochters. Bij de dood van haar man legt Bernarda een volstrekte rouw op. Acht jaar lang mogen ze het huis niet uit en dat lijdt onvermijdelijk tot frustraties bij de vier dochters die de huwbare leeftijd hebben bereikt. Na een eenvoudige boe­renknecht voor dochter Martirio te hebben geweigert, koppelt Bernarda dochter Angustias met de veel jongere Pepe el Romano. De komst van dit personage ont­ketent een aantal voorvallen die uitlopen op een confrontatie tussen moeder en dochters en tussen dochters onderling.
De trouwe dienstmaagd Poncia tracht de vrouw des huizes nog te waarschuwen voor de gevolgen van de strikte rouw, doch deze wijst zelfverzekerd elke raadgeving van de hand . Adela weigert nog langer haar hevige verlangens te smoren en wordt de minnares van Pepe el Romano. Zieke­lijk bezeten ooggetuige van Pepe 's amoureuze dubbelleven is zus Martirio. Op een avond breekt een discussie in alle hevigheid los tussen Adela en Martirio . Op het geroep komen ook de andere zussen , de meid en de moeder of. Alleen Pepe el Romano ontbreekt nog.
Mario Camus slaagt erin de sombere, drukkende stemming van Lorca 's drama perfekt weer te geven en verrijkt door zijn eigen vindingrijkheid bij de verfilming dit stuk met een dimensie, een interpretatie.
Binnen de afgebakende dramatische ruimte van het huis en de opgelegde periode van rouw ontspint zich een ingewikkeld web van machtsverhoudingen. Alleen al door haar zwijgende aanwezigheid «dicteert» de vrouw des huizes de wet en ondertussen teistert in deze meedogenloze zomer de schaduw van Pape el Romano de gevoelens van naar liefde dorstende vrouwen. Buitengewoon aantrekkelijk aan deze verfilming is het acteerwerk. De meesterlijke vertolking van de rol van Bernarda door Irène Guitierrez Caba, van de sympathieke meid Poncia door Florinda Chico en van de dochters, geplaatst in een decor dat de sfeer van de jaren 20 goed weet op te roepen , maken deze film dé hommage aan Frederico Garcia Lorca. Het Huis van Bernarda Alba met de veelzeggende on­dertitel « Het drama van vrouwen in Spanje» werd overigens al bij de eerste opvoeringen in Spanje als het beste van Lorca beschouwd. (wp)