Koyaanisqatsi

BIOGRAFISCHE NOTA
Godfrey Reggio (1940) was van 1954 tot 1968 lid van de sekte "Christian Brothers Teaching Order". Geïnteresseerd in de impakt van de media in het meedelen van ideeën, plande hij in 1974 KOYAANISQATSI. In deze film wou hij een wereld kreëren waarin beeld, muziek en idee volledig zouden geïntegreerd worden.

Koyaanisqatsi
Zeven jaar lang werkte Godfrey Reggio aan deze film en gaf hem terloops een bijzonder vreemde maar fascinerende titel mee. KOYAANISQATSI is uiteindelijk een film zonder verhaal, zonder intrige, zonder dialogen, zonder akteurs maar met een waterval van beelden. Het dekor uit andere films (lucht, water, aarde en vuur) is hier tot de belangrijkste hoofdakteur gepromoveerd. Indrukwekkende landschappen, steile, rode rotskammen, voorbijvliegende wolkenschaduwen, de nacht die over Colorado valt, worden geregen aan stadsvergezichten met wolkenkrabbers, buildings, slierten auto's, wriemelende mensenzeeën. En dat allemaal ritmisch op muziek gezet door "minimal artist" Philip "Einstein on the Beach" Glass, wiens aanstekelijke muziek de film doet ademen.

Toen Francis Coppola KOYAANISQATSI in de immense Radio City Music Hall (New York) zag samen met 6000 anderen, die allemaal hun plaatsen hadden betaald, was hij zo onder de indruk dat ie spontaan zijn naam leende aan de film "opdat een zo groot aantal mensen deze film zouden kunnen zien". Gerenommeerde platenmensen als een Chris Blackwell en een Shep Gordon spanden zich eveneens voor de wagen en werden van de ene op de andere dag filmdistributeurs (in Groot-Brittannië). Zeven jaar lang heeft Reggio, die als een volkomen leek met dit projekt was begonnen, aan de film gewerkt, waarvan de drie laatste samen met Philip Glass ("toen al 2/3 de van het beeldmateriaal was opgenomen") met camera-uitvinder Ron Fricke, met Michael Hoenig en monteur Alton Walpole. De film kostte 2,5 miljoen dollar en werd door Reggio zelf bijeengebracht - niet in eventuele winstdelende maar wel met fiscaal aftrekbare giften.

KOYAANISQATSI komt uit de Hopi-taal (de oudste Indianenstam in de VS) en betekent zoveel als "een leven uit balans". Reggio besloot deze film te maken nadat hij een tijd bij de Hopi had geleefd en van hen het verwijt had te horen gekregen dat de zogenaamde "beschaafde" Amerikaan niet leefde maar door zijn technologische uitvindingen werd geleefd. KOYAANISQATSI is dan ook een poging om de kijker aan het denken te zetten over de westerse beschaving. Reggio ("Ik wou de toeschouwers tot aan de grens van hun uithoudingsvermogen brengen") plaatste daarom de pure natuur kontra de beschaving en vertaalde dat samen met kameraman Ron Fricke in adembenemend mooi gestroomlijnde beelden. De toeschouwer zal KOYAANISQATSI ondergaan als een vizuele orgie, die tegelijk een spektaculair en mystiek fresko wil zijn… KOYAANISQATSI is een hallucinant kijk- en luisterspel dat tot hiertoe zijn weerga in de filmgeschiedenis niet kent.