Koma

Koma is het pijnlijke verhaal over het leven in een strafkamp in de Russische jaren vijftig. Koude, geweld, vernede­ringen en uitzichtloosheid, getekend met een reeks beelden die doortrokken zijn van een allesoverheersende groezelig­heid. Maar groezeligheid kan ook mooi zijn, soms misschien wel te mooi. Ze ligt in bed naast de officier - een van haar bewakers. Ze heeft een verhouding met hem, omdat hij haar warmte en vooral eten geeft. Haar gedachten dwalen af naar haar verleden en je hoort haar zeggen hoezeer ze ervan houdt lief te hebben. Vreselijk houdt ze ervan, zegt ze. In de volgende scène wordt zij door een andere bewaker verkracht. IJskoud. In een latere scène wordt de officier van zijn bed gelicht. terwijl zijn baas het huis doorzoekt, pakt hij zijn spullen in. Het is maar weinig wat hij meeneemt. Maar bovenop die paar dingen doet hij een portret van Stalin. Kan het nog pijnlijker?

Kan de wreedheid, de waanzin en de hopeloosheid van het leven in een stali­nistisch strafkamp in de jaren vijftig nog indringender worden neergezet ? Koma, het debuut van twee jonge sovjetkineas­ten, laat er weinig twijfel over bestaan dat er voor liefde en menselijke waardigheid in zo'n kamp geen plaats is. Het leven is een aaneenschakeling van vernedering, geweld, chantage, leugen. De kou en de willekeur brengt mensen in coma, maakt ze tot levende doden, tot mensen zonder kracht en zonder waardigheid. Koma Is een film over de ondergang van de menselijkheid. (Skrien, aug.90)