Insignificance

New York 1953. Onder ruime belangstelling staat een blonde actrice in witte plooijurk op een verluchtingsrooster van de metro. Haar jurk vliegt om haar oren. Wat verder, in een bar, zit een bezopen senator naar baseball te kijken op TV. Op een hotelkamer zit de professor boven zijn berekeningen. Dan klopt de actrice aan: zij vertelt hem dat zij de relativiteitstheorie begrepen heeft. Hij toont haar zijn benen, en zij gaan bijna samen naar bed. Beiden worden achternagezeten door hun verleden. De professor krijgt nog bezoek: de echtgenoot van de actrice, beroemd dank zij 23 prentjes op chewing-pakjes, komt zijn vrouw halen. Maar hun huwelijk is eraan, al is zij zwanger. De volgende ochtend treft de senator haar alleen in de hotelkamer aan. Hij denkt dat zij een prostituee is en reageert zijn impotente gevoelens op haar af. Zij krijgt een misval. De professor kan het vreselijke besef dat zijn werk tot de dood van duizenden mensen heeft geleid niet meer aan. Hij gooit zijn papieren door het raam. Dan wordt het gebouw uiteengerukt door een krachtige stoot en staat de actrice in brand. Alles wordt weer normaal.

Dat is zo een poging om Insignificance samen te vatten. Het is een briljante film rond het thema dat de mensen en de dingen niet zijn wat ze lijken, een illustratie van Roegs overtuiging dat men eigenlijk niets van elkaar weet, en in feite ook niets over zichzelf. Handig speelt hij dit op de kijker uit door hen schijnbaar bekende personen te tonen die toch niet zijn wat ze gedacht worden te zijn, ondanks hun fysieke voorkomen.

(Vrij naar persmap en Monthly Film Bulletin, augustus 1985)

Nicolas Roeg debuteerde in 1968 als co-regisseur met Performance. Zijn Don't look now (1973), The Man who fell to Earth (1976) en Bad Timing (1979) gaven hem een reputatie als sterk persoonlijk filmer. Eureka (1983) was bij ons enkel als verrassingsfilm in Antwerpen 1984 te zien.