Happy Birthday, Türke!

Als je Kemal Kayankaya heet maar geen woord Turks spreekt en probeert aan de kost te komen als privédetective in Frankfurt is het niet verwonderlijk dat je af en toe je leed probeert te verdrinken. Eenmaal Kayankaya voor een opdracht werd ingehuurd door een Turkse vrouw leert hij dat vooroordelen vaak kracht worden bijgezet met fysieke argumenten. De Turkse vroeg hem een onderzoek in te stellen naar de toevallige dood van haar vader en de verdwijning van haar echtgenoot. Ondanks zijn kater wordt Kayankaya's onderzoek in één richting al gauw beloond maar het is te laat. Al wat hij vindt is een lijk. Omdat hij zich verantwoordelijk voelt zet hij het onderzoek verder en nu zelfs met nog meer verbetenheid - ondanks het feit dat de politie zich voortdurend bemoeit en dat hij geen steun krijgt van zijn Turkse landgenoten.
Door voor een Turkse held te kiezen en de film in Frankfurt te laten afspelen, heeft Dörrie haar aandacht verlegd van de innerlijke, existentiële outsider naar de outsider als een actueel probleem. En door te kiezen voor de bijzondere omstandigheden van Kayankaya, die zoals duizenden Turken van de tweede generatie in Duitsland gevangen zit tussen twee gemeenschappen, heeft ze ook een lang aanslepend probleem aangepakt.