El coronel no tiene quien le escriba (No One Writes To The Colonel)

De Kolonel wacht. Het leger heeft hem jaren geleden een pensioen beloofd, maar hij heeft het nooit gekregen. Elke vrijdag zit hij aan de kade, met zijn beste pak aan, wachtend op de komst van de brief die de storting van zijn pensioen bevestigt. Iedereen in het stadje weet dat hij tevergeefs wacht. Zelf weet hij dat eigenlijk ook wel. Maar de Kolonel houdt vast aan zijn droom, wat moet hij anders? Zijn magere, astmatische vrouw Lola verbergt haar honger en zoekt af en toe soelaas in de plaatselijke bioscoop. De Kolonel schaamt zich voor zijn armoede. Soms bezoekt hij Julia, een prostituee met een goed hart, die het oudere echtpaar van voedsel voorziet, wat zij schoorvoetend accepteren. Hun hoop is nu gevestigd op de mogelijk successen van de vechthaan van hun overleden zoon.