Close

Tijdens wat een eeuwige zomer lijkt, genieten twee dertienjarige jongens van hun vrije tijd en van elkaar. Ze trekken ten strijde tegen verzonnen vijanden, rennen doorheen het idyllische kleurenbad van de bloemenvelden, blijven slapen bij elkaar, soms zelfs in elkaar verstrengeld. Leo en Remi zijn onafscheidelijk sinds altijd. Hun vriendschap is vreugdevol, tactiel, onschuldig en vooral onbreekbaar. Is er meer? De blikken die Leo richting Remi werpt wanneer hij hobo speelt, suggereren dat althans. Lukas Dhonts langverwachte en nu al fel geprezen opvolger van Girl is een affectueus, lyrisch portret van een tedere vriendschap dat elke volwassene herinnert aan de tijd toen zomers vrijheid leverden en voor een groot deel bestonden uit ravotten en sleepovers. Maar elke idylle kent een einde. Op school krijgen de twee de vraag: "Zijn jullie samen? Zijn jullie een koppel?" Het queer-stigma dreigt en Leo distantieert zich van Remi om te dwepen met een machosport als ijshockey en de meer viriele jongens en hun gesprekken over hun favoriete voetballers. Tot een ondenkbare gebeurtenis de twee volledig uit elkaar drijft.
De nog altijd maar 31-jarige Gentenaar Lukas Dhont streed in mei mee voor de Gouden Palm in Cannes. In wat een historische editie van het filmfestival van Cannes was voor België won de KASK-alumnus de Grand Prix in een ex aequo. Dat het gesnik het applaus nog overtrof tijdens de eerste vertoningen is het bewijs dat de filmmaker alweer intieme, gevoelige cinema aflevert met een grote dosis empathie waarbij de personages nooit veroordeeld worden. Close kan dan ook nog eens rekenen op het uitzonderlijke talent van de jonge nieuwkomers Eden Dambrine en Gustav De Waele die op hun eigen wijze gestalte geven aan een hartverscheurende cesuur in het onschuldige leven van een tiener. Emilie Dequenne die debuteerde in Rosetta van de broers Dardenne (een inspiratiebron voor Dhont) vertolkt de moeder van Remi. Haar band met Leo is zo naturel en toch zo uniek in cinema. D.o.P. Frank van den Eedens gracieuze beeldvoering betovert met zijn vele shots tijdens zonsondergang. Ook de muziek van Valentin Hadjadj ontroert, net als elk ingrediënt van Dhonts tegelijk persoonlijke en universele film. Belgische cinema op z'n allerbreekbaarst. En op z'n allerbest.