Chinois, encore un effort pour être révolutionnaires

Een van de plezantste kompilatiefilms die vorig jaar op het Festival van Cannes te zien was. Mao was toen net dood en daar kwam al de eerste film "met de grote waarheid". In een hilarante kollagestijl toont Vienet ons het laten en doen van de grote man en zijn gevolg. Om de aktie te illustreren heeft Vienet er stukjes uit James Bond en Karatefilms in geplakt, zodat de toeschouwer af en toe eens letterlijk geschud wordt. Het spreekt vanzelf dat de machtsovername en vervolgens de machtsuitoefening door Mao in China een vette kluif is voor antifascisten als Vienet. Ondanks de konstante aanwezigheid van humor wordt de film zeer serieus genomen in officiële kringen en is de kans dus zeer klein dat hij uitkomt in landen waar de diplomatieke relaties met China genormalizeerd zijn, dus ook België.

De mensen die steeds met China en het maoïsme gesympatyzeerd hebben, zowel de militanten als de berustende intelligentsia, zullen nu wel verbitterd zwijgen over hun "ideale China", zoniet toegeven dat het een zware ontchoogeling is geworden. Vienet is een groot Chinakenner die de helft van zijn dagen trouwens doorbrengt in het Verre Oosten. Zijn film is een zware baksteen in de poel van het konformisme en de diplomatie. Hij heeft een schat van filmuittreksels verzameld, gaande van unieke beelden uit de eerste levensjaren van Mao tot aan de dokumenten die MacArthur van de Japanners in beslag genomen heeft. Gemonteerd met scènes uit baletfilms, karatefilms en geweldfilms, maakt hij één spektakulaire montage waar de ironie niet alleen de hoofdt-on van zijn maar tevens de faktor die de zaak zo boeiend maakt. Toch heeft de film een tesis: China heeft maar één ware revolutie meegemaakt: deze van 1927. 1949 is niet meer dan de militaire overwinning van de ene staat op de andere. De geschiedenis die dan begint is niet meer dan de diktatoriale overheersing van de bureaukratie op het proletariaat.

Uiteraard gaat hem hier niet over een saaie ideologische uiteenzetting maar over een duidende film die op een plezante en ontspannende manier de geschiedenis op zijn eigen manier interpreteert. Het is dus zeer normaal dat de film tegenstanders zal hebben, maar het zou vals zijn Vienet een steen te werpen van subjektief of verdraaiend de geschiedenis te interpreteren. Zijn
film is feitelijk vrijblijvend hoe spektakulair en zelfs gewelddadig ook. En voor de fans van Mao zijn er ook sekwensen bedacht: dat ze gerust zijn: we zien Mao in de Yang-Tse-rivier zwemnen.
(vrij vertaald uit "Le Cinématographe")