Caniche

BIGAS LUNA
Geboren in 1946 in Barcelona en zeer aktief in het artiestieke leven aldaar is Bigas Luna een filmmaker met kontroversiële reputatie, vooral te danken aan zijn vorige film "BILBAO". Naast de oprichting van een design-studio heeft Bigas Luna ook in Barcelona een exportorganizatie voor Catalaanse films opgericht. Na deze film maakte hij in de Verenigde Staten ook nog "REBORN".

Caniche
Na een beruchte doorbraakfilm "BILBAO" is de Catalaanse kineast Bigas Luna op hetzelfde pad van makabere en excentrieke kinema doorgegaan. Hoofdpersoon in deze film is feitelijk het poedeltje zoals de titel ondubbelzinnig suggereert. Een koppel rijkemanskinderen, een broer met zijn zus, leeft afgezonderd van de maatschappij in een groot vervallen huis en wacht daar op de erfenis van een zeer gefortuneerde tante. Hun enigste passie zijn hun honden: hij zijn Duitse herdershonden, zij haar poedeltje. Wanneer ze uit hun ivoren toren komen dan is dat nog altijd in funktie van de honden: ze engageren zich in een op te richten "stad voor honden", met parking, onderhoudswinkel en hondenkerkhof inkluis. Beide hebben ze hun hond nodig om hun verborgen sexuele verlangens te voldoen. Deze dieren gaan echter niet kunnen goed maken waar hun meesters toch in te kort schieten: hun relaties met andere mensen. Hun spelletjes zullen fataal aflopen. De man zal zijn eigen zuster verkrachten... Een vriend vindt hun lijken in een bloedplas.

Bigas Luna spaart zijn personages niet maar ook de kijker niet: in "CANICHE" heeft men een overvloed aan close-ups en detailopnamen van onprettige taferelen. Dit alles schept een griezelig geheel van ziekelijkheid en waanzin. Een Frans tijdschrift spreekt zelfs van een typisch Spaanse waanzin, maar men kan ook de film beschouwen als een vingeroefening met een provocerend onderwerp. Maar een perfekt geslaagde oefening dan, waarin het proces van de waanzin uitermate boeiend is weergegeven.

Bigas Luna heeft zijn "CANICHE" ook zeer visueel gefilmd: men herkent hem gemakkelijk als een omnipracticus in de kunst. En alhoewel hij tegenspreekt dat zijn films produkten van zijn fantasie zijn - hij spreekt liever van aanvaardbaar onderbewustzijn en verzonnen zaken - noemde een Spaans kritikus hem toch "de grootste verbeelding" die Spanje heeft.