Regisseur
Marc Huraux
Componist
Charlie Parker
Met
Lester Bowie, Jacqui Casto
Editie 1988
90'
-
1988
-
Documentaire, Muziek/Musical
Charlie 'Bird' Parker (1920-1955) staat plotseling heet in de filmbelangstelling nadat Clint Eastwood in een lange film een beeld schetst van het leven van deze opmerkelijke muzikant die een bladzijde uit de jazzgeschiedenis schreef. Deze Belgisch-Franse film van Marc Huraux, die dateert van net voor de Eastwood film, is een boeiende documentaire over Parker, de plaatsen waar hij vertoefde en de mensen die met hem gewerkt en geleefd hebben. Charlie Parker en de stad New York zijn dan ook de hoofdpersonages. Sfeerbeelden van deze in vele opzichten fascinerende stad worden afgewisseld met gesprekken en getuigenissen, muziek - niet van Parker alleen - en impressies.
Charlie Parker, geboren in Kansas City, stad van Lester Young, Ben Webster en diverse andere groten, trok op zijn achttiende met een koffertje naar Chicago, waar hij met een geleende klarinet de jazzmuzikanten in opperste verbazing bracht. Niet veel later echter hield hij het in Chicago voor bekeken en trok hij naar New York, naar Harlem. We zijn in de jaren veertig: in Europa woedt een oorlog, in de States heersen nog wraakroepende rassenwetten, die vele zwarten de armoede indrijven, of aan de alcohol en, erger nog, aan de drugs, brengen. Het was echter in Harlem dat het allemaal ook gebeurde: mensen als Dizzy Gillespie, Thelonious Monk en Parker zouden de jazz een geheel nieuwe impuls geven, die in de pers de benaming 'be-bop' kreeg. Een muziek die het blanke establishment maar moeilijk kon accepteren. 's Avonds gingen de zwarte jazzmuzikanten in de blanke tenten spelen, in orkesten zoals dat van Cab Calloway, en nadien trokken zij naar een rokerige tent in Harlem waar zij hun muziek speelden, tot ver in de ochtend. De Rock 'n Roll en de Rhythm 'n Blues zouden in de jaren '50 de be-bop verdringen. Charlie Parker verdween samen met zijn muziek. In 1955 beschreef het autopsierapport hem als 'een volwassen man, zwart, leeftijd ongeveer 60 jaar'. Hij was 35.
Bird Now leidt ons door heel New York, van Harlem tot de Bronx, van de Bowery tot Brooklyn. Van het Harlem van toen is niet zoveel meer overgebleven. De buurt viel ten prooi aan grondspeculatie. (wp)
Charlie Parker, geboren in Kansas City, stad van Lester Young, Ben Webster en diverse andere groten, trok op zijn achttiende met een koffertje naar Chicago, waar hij met een geleende klarinet de jazzmuzikanten in opperste verbazing bracht. Niet veel later echter hield hij het in Chicago voor bekeken en trok hij naar New York, naar Harlem. We zijn in de jaren veertig: in Europa woedt een oorlog, in de States heersen nog wraakroepende rassenwetten, die vele zwarten de armoede indrijven, of aan de alcohol en, erger nog, aan de drugs, brengen. Het was echter in Harlem dat het allemaal ook gebeurde: mensen als Dizzy Gillespie, Thelonious Monk en Parker zouden de jazz een geheel nieuwe impuls geven, die in de pers de benaming 'be-bop' kreeg. Een muziek die het blanke establishment maar moeilijk kon accepteren. 's Avonds gingen de zwarte jazzmuzikanten in de blanke tenten spelen, in orkesten zoals dat van Cab Calloway, en nadien trokken zij naar een rokerige tent in Harlem waar zij hun muziek speelden, tot ver in de ochtend. De Rock 'n Roll en de Rhythm 'n Blues zouden in de jaren '50 de be-bop verdringen. Charlie Parker verdween samen met zijn muziek. In 1955 beschreef het autopsierapport hem als 'een volwassen man, zwart, leeftijd ongeveer 60 jaar'. Hij was 35.
Bird Now leidt ons door heel New York, van Harlem tot de Bronx, van de Bowery tot Brooklyn. Van het Harlem van toen is niet zoveel meer overgebleven. De buurt viel ten prooi aan grondspeculatie. (wp)
Image gallery
Generiek
Regisseur
Marc Huraux
Componist
Charlie Parker
Met
Lester Bowie, Jacqui Casto
Scenario
Marc Huraux, David Aronson
Cinematograaf
Richard Copans
Producent
Hengameh Panahi
Meer informatie
Productielanden
België
Jaar
1988