Bankomatt

Villi Herrman, stilaan een vaste waarde op het Filmgebeuren, maakte met 'Bankomatt' wel een heel andere film dan met 'L'Inocenza'. Ditmaal immers broedden hij en scenarist Giovanni Pascuto een wat ongewone 'crime' story uit met vier personages (waarvan twee met bekende gezichten .:. Ganz en Antonutti) : een losbollige jonge Italiaan en zijn vriendinnetje, een bankdirecteur en een zwijgzame, wat geheimzinnige eenzaat. Stefanó trekt er op zekere dag met zijn kornuiten op uit om Jol te trappen. Zij tanken zonder betalen en worden door de politie achternagezeten. In hun roekeloosheid razen zij uit de bocht en duiken enkele tientallen meters een meer in. De inzittenden verdrinken -op Stefano na : die slaagt erin ongemerkt naar de kant te zwemmen. Wanneer hij uren later weer bij zijn positieven komt bevindt hij zich op een veldbed in een serre. Daar ontmoet hij zijn redder, Bruno, een man die, naar blijkt, ooit op een bank gewerkt heeft. Bruno heeft hem echter niet zomaar gered : hij is van plan Stefano te gebruiken voor een klus waar hij al lang van droomt : in te breken bij zijn vroegere directeur om een en ander af te rekenen... 'Bankomatt' is geen spannende film : Hermann maakt geen politiefilms in de traditionele zin van het woord. Bij hem ligt het accent veel meer op de personages, en vooral op de figuur van Bruno, alweer knap vertolkt door Bruno Ganz : een stille, teruggetrokken figuur die lang heeft gewacht op het geschikte ogenblik om onrecht dat hem werd aangedaan te wreken. Sommigen zullen de afloop van deze film misschien wat minder geslaagd vinden, maar vergeet dan toch niet dat Hermann dit einde bewust een wending wèg van het klassieke crime-film-einde heeft gegeven. (vrij naar persdossier)