Alexander the Great (O Megalexandros)

Angelopoulos wil met dit verhaal van een volksheld die een tiran wordt de geschiedenis van het socialisme opnieuw vertellen. Hij doet dit met Alexander als de corrupte Stalin-figuur, Italiaanse immigranten die het anarchisme belichamen, een onderwijzer en dorpelingen die een vorm van eurocommunisme doen ontstaan en de Griekse regering en grootgrondbezitters als de vertegenwoordigers van het kapitalisme. De protagonist evolueert van bandiet en outcast naar mythische held, tot hij van zijn voetstuk dondert. Vergeleken met Angelopoulos’ vorige historische fresco’s heeft Alexander the Great een meer traditionele dramatische structuur, met het ritme van een volkslied of western. Toch beantwoordt de film ook aan een aantal rigoureuze formele principes. Essentieel daarin zijn de Brechtiaanse vervreemdingseffecten en het visueel motief van de cirkel, vertaald in vele rondcirkelende camerabewegingen.