Akira

Akira is een megalomaan sprookje over een 21ste-eeuwse motorduivel. Tot in de details is er een wereld neergezet die de allure heeft van een volwassen science­fiction film. De plot, inclusief brein experimenten en apocalyps, speelt zich af in Neo Tokio, dat vormgegeven is als een fraai architectonisch oerwoud.
Wie dit ziet vraagt zich onmiddellijk af waarom er niet eerder zo'n bioscoopfilm is gemaakt zijn. Niet alleen omdat de mogelijkheden van de tekenfilm zich goed lenen voor het genre, maar ook omdat er in de gewone sciencefictionfilm een duidelijke hang is naar de wereld van de strips. De art direction van Blade Runner spiegelde zich al aan science-fiction strips, en voor Batman was de cartoon letterlijk het uitgangspunt voor de styling van de film. Kosten noch moeite werden hier gespaard om het beeld er zo kunstmatig mogelijk uit te laten zien. In Akira wordt het stripverhaal simpelweg rechtstreeks geanimeerd . Op zijn beurt spiegelt deze tekenfilm zich weer aan de live action-film; het getekende beeld oogt, door perspec­tivistische vertekening en camera­bewegingen, minder plat dan je zou verwachten, en met zijn filmische opbouw van de scènes lijkt Akira meer dan eens op een 'gewone ' film. Best een knappe tekenfilm, terwijl projectie op een groot scherm er een spectaculaire ervaring van maakt. ( Skrien, juni-juli 1992)