Aida

Film en opera zijn wezenlijk verwante dramatische subgenres. Was de opera in de 18e en vooral in de 19e Eeuw dè plaats bij uitstek waar je door de grootse taferelen, de dramatische handeling en de schitterende muziek uit de werkelijkheid kon verdwijnen, dan is dat zeker zo voor de film in de 20e eeuw. Het is stellig geen toeval dat zoveel filmmakers zich aan operaregie en operaverfilming hebben gewaagd: Zeffirelli. Delvaux. Bergman. Altman - om er maar enkele te noemen. Operaverfilmingen zijn merkwaardige produkties: de scenische creatie wordt geheel aangepast aan de mogelijkheden van het filmmedium, maar de handeling blijft in dezelfde mate vertraagd door de muzikale structuur. Dat leidt ertoe dat de meeste verfilmingen, om een tè lange duur te vermijden, flinke coupures maken in het libretto en zo ontstaat dan geregeld een discussie over de mate waarin film de opera onrecht aandoet. Laten we daarbij dan toch vermelden dat veel operalibretto 's op zichzelf soms al verminkingen zijn van literaire of theatrale voorbeelden (Othello, Macbeth - om twee goede voorbeelden te noemen) en laten we dan maar stellen dat een operafilm in de eerste plaats een film moet zijn.
De discussie zal stellig weer de kop opsteken bij deze Zweedse Volksopera-produktie van Aida. Voorts is er het merkwaardige fenomeen van de opsplitsing van acteur en zanger in de verfilming, ook iets waar operaliefhebbers het nogal 'es moeilijk mee hebben en natuurlijk de afwezigheid van de echte operasfeer, met zijn stalles, parket, loges, kroonluchters en de geur van versgebouwde decors. Aida is een van Verdi 's meest spectaculaire opera's en wellicht ook een die vrij goed voor verfilming vatbaar is gezien zijn bewogen handeling en groots decor. Het verhaal van de liefde van de Nubische slavin Aida en de Egyptische veldheer Ramades wordt in deze verfilming bijzonder kleurrijk geënsceneerd, al wordt er in de kostumering en de decors een vrij grote vrijheid genomen. Fellbom verkoos ook de Zweedse versie te laten zingen in plaats van de originele, wat niet door iedereen zal worden geapprecieerd. De muziek wordt uitgevoerd door het koor en orkest van de Folkopera, o.l.v. Kerstin Nerbe. De klankband van de film is van zeer goede kwaliteit en de fotografie (van ervaren cameraman Jorgen Persson) is van bijzonder hoge kwaliteit. (wp)