A Few Days from the Life of I.I. Oblomov (Neskolko dney iz zhizni I.I. Oblomova)

Het is één van die “probleemfilms” à la Tarkovsky, waar de Russische censuur het moeilijk mee had. Vandaar aanvankelijk de klassieke “export”-weigering. Nikita Michalkovs jongste film die van 1979 dateert en gemaakt is naar de bekende 19de eeuwse roman van Goncharov, kende in Pesaro 1981 zijn wereldpremière. De nobele Oblomov heeft blijkbaar voor zichzelf het recht op luiheid opgeëist. De godganse dag blijft hij in bed, interesseert zich helemaal niet voor wat er rond hem gebeurt, leest geen kranten en verfoeit muziek. Zijn huisknecht doet er alles aan om hem uit zijn letargie te doen ontwaken, maar zal op de komst van Stolz moeten wachten om verandering in deze situatie te mogen beleven. De pragmatische Stolz, een vriend, en een bezige man, laat voor het eerst het licht van buiten in de kamer van Oblomov binnen. En door zijn toedoen gaat Oblomov zich zelfs op het liefdespad begeven… De desinteresse van Oblomov staat voor dat deel van de mensen dat slapend door de wereld lanterfant, weinig zinvol en kreatief doende is en zich slechts met zichzelf schijnt bezig te houden… om overal een zo goed mogelijke indruk te maken. Om Oblomov fotografisch te duiden, heeft Michalkov blijkbaar zijn inspiratie elders gezocht. Het huis van de luie Oblomov - diepdonkere interieurs, slechts af en toe “verlicht” met één enkele binnenvallende zonnestraal - is door de camera geschilderd als een doek van Rembrandt of Vermeer. En de sneeuwlandschappen doen dan weer aan onze Breughel denken. En van het ogenblik dat Oblomov zich buiten zijn bedstee waagt, gaat de romantiek overheersen. De heldere kleuren van de weidse natuur - het is er ogenschijnlijk stil, maar je voelt zo de natuur in alle levendigheid bruisen - zijn daar niet vreemd aan. OBLOMOV is een knap staaltje modieuze kinema van een impressionistisch kineast, Nikita Michalkov. (uit “Film en Televisie” nr 290)