One Shot Cinema: Boy Eating the Bird's Food
Honger, armoede en eenzaamheid werden zelden zo sterk verbeeld als in de compromisloze Griekse film 'Boy Eating the Bird’s Food'.
Anders dan in recente Griekse films ('Dogtooth', 'Attenberg', 'Alps') die een absurde humor hanteren om de harde realiteit in hun land te lijf te gaan, confronteert toneelacteur Ektoras Lygizos ons in zijn ijzersterk filmdebuut uit 2012 frontaal met de rampzalige gevolgen van de economische crisis op de zwaar beproefde Griekse bevolking.
Zijn protagonist Yorgos (Yannis Papadopoulos in een intense, quasi woordloze vertolking) is een tengere jonge man die extreem onder de crisis lijdt. De trillende handcamera is de hele tijd op hem gericht, volgt hem vanop de rug gezien of zit hem dicht op de huid zodat we alles door zijn ogen ervaren. Het feit dat we nauwelijks de hem omringende wereld zien, versterkt het gevoel van isolement.
De regisseur stelt ons de confronterende vraag: hoe je menselijkheid te bewaren als je op de meest vernederende wijze naar voedsel moet zoeken. Uit honger ritst Yorgos vogelzaadjes uit de voedselbak van zijn geliefde kanarie, scharrelt hij in vuilniszakken, steelt hij van zijn buren en gaat hij langzamerhand kapot. Zijn bestaan is eenzaam, claustrofobisch en uitzichtloos. Noodgedwongen gaat hij tot het uiterste om te overleven; in de meest extreme en spraakmakende scène laaft hij zich aan zijn eigen sperma. Het is de uiterste consequentie in de allegorische neergang van een jongen die door armoede van elke sociale rol beroofd werd en gereduceerd wordt tot zijn primaire biologische functies.
Lygizos portretteert Yorgos ook als een gewone jongen die even gehecht is aan zijn kanarie als aan zijn mobieltje, die bij een oude man de oppas doet en in zijn vrije tijd schuchter een meisje gadeslaat dat in een hotel werkt. In betere omstandigheden had hij wellicht een artistieke carrière nagestreefd. We zien hem geregeld dansoefeningen maken en hij heeft een mooie zangstem. In de kerk waar hij met zijn laatste euro een kaars aansteekt weet hij een biddende vrouw zichtbaar te ontroeren als hij plotseling zachtjes Bachs Mattheuspassie zingt. Een van de vele scènes waar je stil van wordt in een film die als één lange wanhoopskreet blijft nazinderen.
Hoe miserabilistisch de schrijnende situaties ook zijn, 'Boy Eating the Bird’s Food', is een film die op alle manieren het clichématig sociaal drama overstijgt en ook cinematografisch een sterke creatie is, zij het van een meer radicale teneur dan het werk van "de Griekse Weird Wave".
De laatste voorstellingen gaat door op woensdag 27 mei in KASKcinema om 20:30.
Info en tickets vind je hier. De volgende One Shot Cinema zal vertoond worden in september 2015!
Beeld gemaakt door Tim Verhaegen, student animatiefilm KASK.