'Jeune et Jolie' (François Ozon) op 15 augustus

De film is opgedeeld in vier seizoenen en bij elk nieuw hoofdstuk krijgen we een populair Frans chanson van popicoon Françoise Hardy. Het is een typische Ozon-structuur om wat anders een losse kroniek zou zijn met veel hiaten en ellipsen een stevige ruggengraat te geven. Isabelle woont nog thuis met haar moeder (Géraldine Pailhas) , haar stiefvader en haar jongere broer Victor (Fantin Ravat) die in de openingsscène een voyeuristische rol toebedeeld kreeg. Haar vader met wie ze belt en die ze af en toe ziet, krijgen wij nooit te zien. Overdag gaat ze braafjes naar de les maar tussen 5 en 7 en tegen 300 per coup heeft deze tiener Belle de Jour in hotelkamers anonieme seks met een groot aantal mannelijke klanten. Sommige klanten voelen ook iets voor haar, maar Isabelle houdt van niemand, beleeft geen plezier aan de seks, het enige wat haar kennelijk drijft is de kick van dit dubbelleven te slijten.

Grote dromen lijkt ze ook niet te koesteren, het is alsof ze dit allemaal ook een beetje uit verveling doet. En natuurlijk omdat het voor haar relatief makkelijk verdiend geld is waarmee ze haar materiële noden kan ledigen. Isabelle wordt prachtig gespeeld door een 23-jarig Frans model Marine Vacth. Deze lumineuze jonge actrice van wie we zeker nog zullen horen is ontwapenend als de lycéenne die terzelfdertijd haar seksualiteit ontdekt als de mogelijkheid om er een handeltje uit te slaan. Vacth is een even glaciale als fragiele schoonheid. Ozon observeert haar in veelvuldige close-ups die nooit gaan vervelen want de camera raakt maar niet uitgekeken op Marine Vacth. Het meisje praat weinig, verantwoordt zich nooit en blijft daardoor een ondoorgrondelijk mysterie.

Dat is meteen ook de kracht van de film: dat we niet met een gemakkelijke psycho-sociale uitleg naar huis worden gestuurd. Precies omdat we niet weten wat er precies in haar hoofd omgaat en er geen tastbare reden is waarom ze voor deze 'hobby' kiest (want dat is het meer dan een echte job) is de film veel confronterender. Ozon geeft ook een provocerend scherp randje aan zijn elegant in beeld gezette film door te tonen dat de betaalseks helemaal niet traumatiserend is voor Isabelle, maar door integendeel te suggereren dat deze activiteit haar sterker maakt en ook een middel is om haar onafhankelijkheid af te kopen en te ontdekken wie ze zelf is. En ook natuurlijk door een film te maken die ondanks het onderwerp van jeugdige prostitutie ook zeer teder en bij momenten ontroerend is. Het feit dat zelfs wanneer Isabelle iets vreselijks meemaakt ze zelf altijd gespaard blijft van gevaar en geweld , geeft aan deze kroniek een zachte sprookjesachtige dimensie. En als de studenten van haar klas op school recht in de camera gedichten voorlezen, is het alsof Isabelle ook de zegen van Rimbaud krijgt.

Alhoewel dit de film is van Marine Vacth, wordt er over de hele lijn sterk en overtuigend geacteerd, maar altijd op de sobere manier die we van Ozon gewoon zijn. Ozon weet altijd zijn personages met zekere ironie en lichte spot te benaderen zonder er ooit karikaturen van te maken. Géraldine Pailhas is uitstekend als haar moeder Sylvie die krampachtig probeert om haar dochter de nodige vrijheid en onafhankelijkheid te schenken maar helemaal van haar melk is als ze ontdekt dat haar dochter plotseling volwassen is geworden en een leven slijt dat haar volledig uitsluit. Er zijn prachtige bijrollen van Johan Leysen als Georges, de enige klant die een echt emotionele band heeft met Isabelle, en Charlotte Rampling als zijn echtgenote die uiteindelijk Isabelle bewondert omdat ze dingen durft doen waar anderen alleen maar van dromen. Hoe het meisje en de vrouw van een van haar tricks elkaar tegen het lijf lopen, heeft niks met een vaudeville te maken, maar is kenschetsend voor de verrassende en desoriënterende confrontaties die Ozon voor zijn personages weet te bedenken. Onder de gladde verpakking en roerloze oppervlakte die we intussen van Ozon gewoon zijn suddert een film die vaak echt wreed is in zijn koelheid, nuchterheid en observatie van een zekere tijdgeest waarin jeugd en schoonheid net als alle andere troeven als handelswaar kunnen worden ingezet.

Seksuele provocatie
Met 14 lange speelfilms in ongeveer even veel jaren is François Ozon een van de meest productieve Franse regisseurs van zijn generatie. Alhoewel zijn oeuvre qua toon en genre erg veelzijdig is (met zowel fijnzinnige psychologische drama's als vaudeville achtige komedies, maar ook noodlotsdrama's en kostuumfilms) zijn er toch een aantal terugkerende obsessies. Zo sluit 'Jeune et Jolie' naadloos aan bij Ozons vorige films over tieners die met hun vaak seksuele provocaties over de schreef gaan zonder daar zelf enige hinder van te ondervinden: 'Sitcom' (zijn debuutfilm uit 1998), 'Les amants criminels' (1998), 'Gouttes d'eau sur pierres brûlantes' (2000), 'Dans la maison' (2012). Patrick Duynslaegher - Artistiek Directeur

Klik hier voor tickets & info.

'Jeune et Jolie' van François Ozon donderdag 15 augustus om 20u15 in Kinepolis Gent, Kortrijk, Antwerpen, Leuven en Hasselt. 'Film Fest Gent on tour', dat is elke derde donderdag van de maand de unieke sfeer van het festival herbeleven in Kinepolis Gent, Kortrijk, Antwerpen, Leuven en Hasselt. We verwennen je één keer per maand met de unieke vertoning van een uitzonderlijke film, zorgvuldig geselecteerd door Film Fest Gent en Kinepolis.