Expo Scorsese in de pers
De carrière van Scorsese loopt een beetje parallel met de historiek van Film Fest Gent. Al van bij de tweede festivaleditie in 1975 stond Scorsese’s doorbraakfilm ‘Mean Streets’ op het programma. Daarna volgden nog een dozijn andere films van Scorsese, van ‘New York, New York’ en ‘The Age of Innocence’, tot twee jaar geleden ‘A Letter to Elia’ (Kazan) en ‘George Harrison: Living in the Material World’, twee documentaires waarin Marty zijn twee grote passies de vrije loop laat: film en muziek.
Bovendien heeft deze Italo-Amerikaanse regisseur wel degelijk een bijzondere band met België: zijn allereerste erkenning kreeg hij op het door het Koninklijk Belgisch Filmarchief georganiseerd festival van de experimentele film in Knokke, waar zijn confronterende kortfilm ‘The Big Shave’ (1968) in de prijzen viel. De tentoonstelling opent trouwens met de projectie van deze opzienbarende kortfilm die het startschot betekende van Scorsese’s carrière en waarin de bloederige obsessies die zijn later werk zullen domineren (louterend geweld, drang naar zelfvernietiging) al aangekondigd worden.
En dan is er ook nog de indirecte Gentse connectie. In zijn ophefmakende evangeliefilm ‘The Last Temptation of Christ’ refereert Scorsese expliciet naar ‘De Kruisdraging’ van Jeroen Bosch, een van de meesterwerken uit de collectie van het Museum voor Schone Kunsten van Gent. In Scorsese’s geannoteerd origineel script prijkt trouwens een schets van de regisseur ‘from Bosch painting.’ Op de tentoonstelling zal de bezoeker dankzij een perfecte kopie van het origineel kunstwerk zelf kunnen vaststellen hoe Bosch’s uitbeelding van een lijdende Christus omringd door sadistische, grijnzende moordenaars, folteraars en farizeeërs de beeldcompositie van Scorsese’s kruisdraging in ‘The Last Temptation of Christ’ inspireerde.
De tentoonstelling huldigt niet alleen de meester-regisseur Martin Scorsese maar ook Scorsese de filmfanaat met een encyclopedische kennis van de filmverleden, vandaar zijn belangrijke rol in het restaureren van klassiekers en het onder de aandacht brengen van regisseurs die hem inspireerden, zoals de Britse filmmaker Michael Powell.