Wrong World

"Wrong World gaat in hoofdzaak over communicatie en de ironie van het feit dat wij niet in staat zijn te communiceren en onze diepste gevoelens uit te spreken. Ik heb het over die zg. 'vluchtige momenten' waarop mensen kunnen uiten wat zij voor elkaar voelen door via hun verleden over zichzelf te spreken."

Hiermee vat Ian Pringle zowat het hoofdthema van zijn film samen. Nieuw kan je dit thema bezwaarlijk noemen, net zomin als het gegeven, maar alles werd derwijze verzorgd in beeld gebracht, functioneel geselecteerd dat men maar moeilijk een déjà-vu-erlebnis heeft bij het zien van deze film. Hoofdfiguur en verteller is een gedesillusioneerde dokter, die na acht jaar werken in Zuid-Amerika, tot het besef is gekomen dat zijn idee een bijdrage te kunnen leveren tot een betere wereld een hersenschim geweest is. Soelaas zoekend in morfine besluit hij uiteindelijk naar zijn land van herkomst Australië terug te keren. Daar gaat hij werken in een instelling, waar hij kennis maakt met de aan heroïne verslaafde Mary (Jo Kennedy kreeg voor deze rol de prijs voor de beste vrouwelijke vertolking in Berlijn). Moeizaam en schijnbaar met tegenzin groeit er een verhouding.

Wrong World heeft een puzzelstruktuur: wij zien de hoofdfiguur afwisselend in Melbourne, New York en La Paz, en geleidelijk blijkt dat deze vertelstruktuur in feite een bewustzijnsstruktuur is. Zo werden ook de decors gekozen in functie van de desoriëntering van de personen die erin rondlopen.

(Vrij naar persmap)

lan Pringle is scenarist en regisseur van talloze documentaires. In 1982 werd zijn eerste langspeelfilm The Plains of Heaven bekroond op het Festival van Mannheim.