Themroc

Zowel in Parijs als in Londen werd deze film met een groot enthoesiasme onthaald.

“Themroc”, vertolkt door Michel Piccoli, is een film over een arbeider, die zijn werk en opgedrongen leven vierkant beu is. Zijn dagelijks werk aan de lopende band, zijn dagelijkse sleur, zijn eten, zijn tv-programma's, het wordt hem allemaal opgedrongen. Op een mooie dag stopt hij ermee en trekt zich terug, samen met zijn zuster (Beatrice Romand) in zijn huis. In het begin krijgt hij eten van zijn geburen, die solidair met hem zijn, totdat ze bemerken dat het wat lang duurt en dat er sexueel een en ander aan de hand is tussen Themroc en zijn zus. De buurt slaat toe en niet lang daarna komt de overheid opdagen, want dit huis der ontucht en ledigheid moet letterlijk en figuurlijk de lucht in.

De duiding van de film ligt voor de hand: Faraldo beschrijft onze samenleving; het frustrerende bandwerk, de hoeksteen om de taboes in stand te houden, is het voornaamste wapen om de arbeiders in het gareel te houden. Niet alleen op sociaal vlak toont de film ons de aliënatie van de arbeider: ook bij hem thuis, in zijn familiale kring mag de rust en de orde niet verstoord worden. Wanneer Themroc zijn sexuele frustraties met zijn zus wil afreageren, dan ook zal de overheid toeslaan.
“Themroc” is een film gemaakt door een arbeider. Als kultuurprodukt beantwoordt deze film niet aan wat de burgerij doorgaans slikt. In een open brief aan de kritici die de kwaliteit van de film betwistten, zei Faraldo dat een arbeider evengoed 'artiest' kon zijn als iemand anders, op voorwaarde dat hij vrij was.