The Fisher King

Terry Gilliam bewijst met deze nieuwe film dat hij een veelzijdige en intelligente filmmaker is. Na het extravagante Baron Munchausen neemt hij de draad van Brazil op, maar met een verhaal dat bedachtzamer, lyrischer en toegankelijker is. Een agressieve radio-jockey stijl Talk Radio krijgt een emotionele opdoffer wanneer de man die hij kort tevoren aan zijn microfoon had uitgekafferd in een cafe zes mensen én zichzelf doodschiet. De verbale geweldenaar klapt ineen en zit drie jaar later nog steeds in de put : hij drinkt, werkt niet meer en houdt het alleen nog uit dankzij de steun van zijn kordate vriendin, die een videotheek houdt. Op een bezopen avond sukkelt hij tot bij de rivier en dreigt te worden doodgeslagen op het ogenblik dat een schare nobele daklozen aangevoerd door een bizarre maar zeer welbespraakte schooier hem te hulp snelt. Zo ontstaat een band tussen twee mannen die een trauma te verwerken hebben en die elkaar daar doorheen zullen helpen, al komen ze er nooit achter dat hun geschiedenis meer raakpunten heeft dan zij zelf denken… The Fisher King is een poëtische, bij wijlen komische en melancholische film in een weergaloze stijl, en met verbluffend acteerwerk van Bridges, Williams, Plummer én Ruehl, die zeker dè revelatie van deze film mag heten.