The Falcons (Magasiskola)

De anecdote is huiveringwekkend. Een jonge man, (student? inspekteur? gewoon een van ons het publiek?) komt naar een kamp waar valken voor de jacht worden getraind. De hoofdtrainer -lijkt op het eerste gezicht een openhartige, aardige man, maar konstant citerend uit de klassieken van de valkeniers krijgt hij langzamerhand iets’ sinisters. De jonge man gaat mee op jacht, gefascineerd door het sadisme waarmee een kleine ekster gedood kan worden, of een tamme ooievaar koelbloedig verminkt en daarna weer tot leven gewekt. Andere verontrustende ervaringen culmineren in een bizarre konfontatie tussen de jonge man en de uitverkoren valk. De soberheid doet vaak denken aan Bresson, maar de film heeft meer verwantschap met Bunuel, door de manier waarop de eenvoudige statements in het verhaal verschillende lagen van interpretatie suggereren.
Naar wie en naar wat vormt het verhaal een verwijzing? Want deze reportage over de techniek van de valkenjacht, hoe perfekt op zichzelf ook, kan niemand misleiden. Tussen de regels door leest men een bezinning die niet los te maken is van de belangrijkste thema's die door de Hongaarse films van de laatste jaren spelen. De problemen die het regeren van mensen stelt en de soms dramatische wisselvalligheden van de macht zijn duidelijk zaken die de Hongaarse regisseurs niet loslaten. Gaal zelf heeft gezegd: "Ik probeer altijd het probleem van het individu binnen de gemeenschap te stellen, van het probleem dat zich binnen de groep aan de mens opdringt."
De verdediging van de mens tegen het verlies van zijn persoonlijkheid is een van de essentiële thema's van zijn films.